YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Herkese selam! Bölümü dikkatle okuyup, yorum ve oy atmayıunutmayın aşklarım. Sizi seviyorum.
Sevgilerle, Sude.
Keyifli okumalar!
🕯🕯🕯
🎼Kim feel, pierrot🎼
18. BÖLÜM:
"UMUT"
⚫🌙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zamanın durmasını sağlayamazdım, ama zamanla beraber yaşayabilirdim.
Elim kalbimde, gözlerim ağlayarak kapıya dayanan kadının yüzündeydi. O kadar çok ağlıyordu ki gözleri kanlanmış ve göz altları ağlamaktan morarmıştı. Kadın ayakta durmakta zorlanıyordu bir eli kapının kulpuna gitti ve sıkıca tuttu. Yutkunarak Ateş'e baktığımda, kadını izlediğini gördüm. Ada ve Yiğit sadece izliyorlardı. Kadın en sonunda hıçkırıklarının arasında, "Ateş," diye fısıldadı.
Ateş kapıyı kapatmak istediğinde onu durdurdum. "Yapma, kadın kötü durumda," diyerek araya girdim. Ateş sözümü dinledi ve kapıdan elini ayırdı. Gözde Yeşilyurt o kadar kötü görünüyordu ki, ona gidip sarılmak istedim. Ama ayaklarım sanki yere yapışmıştı. Olduğum yerde kalmıştım. Kadın içeriye adımını attığında, Ateş kapıyı arkasından kapattı. Gözde Hanımın bakışları ilk beni buldu, ardından Ateş'e baktı ve ona birkaç adım attı.
Yutkunarak, "Murat'ı aradım," diye başladı sözlerine. "Özer'in ölümünden şüpheleniyorlar, yalandır değil mi?" diye sorduğunda sanki ayaklarımın bağı çözülecek sandım. Ateş'in yerine, kendimi yorgun hissettim. Ateş yutkundu ve Gözde Hanımın koluna dokundu.
"Yiğit seni evine bıraksın," dedi. "Burada durma ve daha fazla yıpranma." Ateş, Yiğit'e döneceği zaman kadın, Ateş'in üzerindeki tişörtü kavradı. "Hayır. Gitmeyeceğim." Ateş yutkundu ve başını yukarıya kaldırarak derin bir nefes aldı. Yiğit kadının yanına gitti ve omzuna dokundu. "Ben seni evine bırakayım," dedi.
Gözde Hanım başını salladı. "Onu seviyorum," dedi Ateş'e bakarak. "O ölürse ben yaşayamam Ateş." Ortada sağır eden bir sessizlik oluştuğunda gözlerimi kapattım. Elimi kalbimden indirdim.
"Henüz hiçbir şey belli değil," dedi Ateş sessizliği bozarak. "Ama her şekilde, her şeye hazır olmalıyız." Kadın başını sallayarak ellerini kulaklarına dayadı. "Olamaz," dedi fısıltıyla. "Olmamalı." Ateş'in gözlerinin kapattığını hissettim. Babası yüksek ihtimalle öldürülmüştü. Ve şüpheli Savaş, onun babası Tahir'di.
