YETİŞKİN İÇERİK!
"Yaklaşsana," dedi. Kaşlarımı çattım ve öne doğru biraz daha eğildim. "Sorun ne?" Diye sorduktan hemen sonra yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve iri eliyle ensemi kavrayarak dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Lavinia çiçekleri ölümlüdü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. BÖLÜM:
"YARALAR VE İZLERİ"
🎼 Catharsis aether🎼
⚫
Yaralar ve izler seninle bir ömür yaşar, onları asla unutmazsın.
En acı şey yara aldığındır, bundan daha acı olan şey ise bu yaranın yenisi eklenmesidir.
Yaralar ve izleri seninle birlikte acı çeker. Bunu asla iyileştiremezsin. İlk yaralandığım zaman benim yalnızlığım oldu. Beni bıraktıkları yer küçük bir oda, karanlık bir yerdi. Hep orada yalnızlığı bilmiş, hissetmiştim. Yokluğumda güldüler, geri döndüğümde ise o gülümseme yok olmuştu.
Mutlu değildiler.
Acı kaderdi. Ve ben bunu yaşamak zorundaydım. Şimdi dönüp baktığımda geçmişimi asla özlemediğimi fark ettim. Babam aklımda sadece o karanlık odada kalacaktı.
O kadar yorgundum ki saatlerce uyuyabilirdim. Ağzım kurumuştu ve oturduğum pozisyon o kadar rahatsız ediciydi ki belime ağrı girmişti. Göz kapaklarım birbirine yapışmıştı. Hafifçe yutkunarak boğazımdaki kuruluğu yok etmeye çalıştım. Ama kuruluk gitmedi.
Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey arabanın tavanı oldu. Ben nerede uyuya kalmıştım böyle? Kaşlarımı çatarak doğrulduğumda sürücü koltuğunda oturan Ateş'i gördüm. Ateş uyandığımı anlayacak ki bana doğru döndü ve beni izlemeye başladı.
"Sonunda uyandın," dedi. Üzerimde Ateş'in ceketi vardı. Etrafıma baktığımda, bizim evin önünden birkaç sokak ilerde olduğumuzu gördüm. Ateş arabayı buraya park etmişti.
"Saat kaç?"
"23.30"
Gözlerimi kocaman açarak Ateş'e baktım. "Çok geç olmuş neden beni uyandırmadın?" diye sordum iyice doğrularak. Ateş sıkıntılı bir nefes verdi. "Uyandırmaya kıyamadım," dedi. Ona şok olmuş bir şekilde bakarken Ateş alayla baktı.
"İki saattir seni uyandırmaya çalışıyorum, uyanmadın." Gözlerimi kısarak ona baktığımda o gayet eğleniyordu. Üzerimde olan ceketi Ateş'e uzattım. "Sende kalsın sonra alırım," dedi. Başımı sallayarak onu onayladığımda arka koltuktan çantama uzandım. Kolum arkaya yetişmeyince Ateş bana bakarak çantamı aldı.
"Teşekkür ederim," dedim. "Teşekkür etmeni istemiyorum," dedi bana karşılık olarak. Onu dinlemedim. "Bana birkaç hareket gösterdiğin için sağ ol, bu hareketleri tekrar uygulayacağıma eminim."
