Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
"Ablam lavaboda abi. Kafayı yemişsin sen iyice. Sevil abla ile son günlerde sık görüşmüyorsunuz, ondan mı acaba?"
"Lavabonun ışığı yanmıyordu." dedi abim düşünceli bir sesle.
"Cümleten hayırlı olsun," diyerek alayla güldü. "Abim hem kafayı yedi hem de kör oldu. Yanıyor ya ışık."
"Lan az önceyanmıyordu." Diyereksöylendi abim.
"Böyle olmayacak," dediğiniişittim Serkan'ın. "Bence ben; Sevil abla ve sana bir restorandan güzel bir yer ayırtayım. Nişanlını görünceazıcık kendine gelirsin belki."
"Sus!" Diyerek baskın bir sesle konuştu abim.
"Ama paralar senden. Ben sadece yer ayırtırım. Öğrenciçocuğum ben, bir de seninle yengeme yemek ısmarlayacak halim yok ama sen bana ısmarlarsan seve seve kabul ederim." Diyerek abime hiçaldırmadı Serkan.
"Serkan, sen neden bu kadargeri zekâlısın?" Dediğiniişittim abimin.
"Oh, şükür gitti!" Diyerek derin bir nefes aldı Serkan. O rahatlığı ben de yaşadığımiçin o nefesi ben bile hissettim. "Asıl geri zekalı olan seninle şu mal ablam!"
Ben neden arada kaynamıştımşimdi?
"Bu çocuk sana niye hakaret ediyor?" Diyerek fısıldadı Yavuz.
Nefesi nefesime çarpıyordu ama bir kapıötemizde aile vardı aile!
Serkan'ın, "Abla," diyerek kapıyı tıklatmasıyla sırtım yay gibi gerildi ve ben biraz daha Yavuz'ayaklaştım.
"Serkan?" Diyen abimin sesini tekrar duymamla gözlerimiendişeylekapattım. Lanet olsun, çok korkuyordum.
