Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31.Bölüm
Duyduklarım beni yerden yere vururken kendimden bağımsızbirşekilde aralık olan kapıyı tamamen açtım. Yavuz kaza yapmamıştı. Onu birisi öldürmeyeçalışmış ve kaza süsüvermişti.
Kimdi bu?
Sevdiğimi kim bu hâle getirmişti?
Yavuz ve Tuğrul abi beni gördükleri anda sus pus olurken Yavuz gözlerini kısarak bana baktı. Muhtemelen neden geldiğimi sorguluyor olmalıydı.
İkimiz de birbirimize bakarken koridordan gelen kalabalığın seslerini duymamla birlikte göz temasımızı kestim. Bunlar Yavuz'un akrabaları olabilirdi. Şu an onlara yakalanmak istemediğim için aceleyle koltuğunkenarına sıkıştırdığım telefonumu alarak Yavuz'un seslenmesine aldırmadan odadan çıktım.
Her şey saniyeleriçindeolmuştu. Ne yaptığımı bilmiyordum bile.
Odadan çıkar çıkmazkarşımdagördüğüm kalabalığa hayretler içerisinde baktım. Bunun niye bu kadar çokakrabasıvardı lan?
Neyse ki onlar aralarında geçen hararetli konuşma sayesinde beni fark etmemişlerdi.Hemen kendimi boşolduğunubildiğim odalardan birisine atarak derin bir nefes aldım.
Şok üstüneşokyaşıyordum ve şu an karşımdagördüğüm çıplak bedenle şokum da şaşmıştı artık.
Hani bu oda boştu!?
Çıplak üst bedeninini gördüğümbey elindeki gömlekle aynı şaşkınlıkla bana baktığında gözlerimi utançla kapattım.
Daha önce bu kadar rezil olduğum bir an daha hatırlamamakla birlikte hayatımdayaşadığım en rezil olay bu olacaktıgaliba. Yani umarım.
"Özür dilerim." diyerek hemen arkamı döndüm. Hiçbir şey görmedimde diyemiyordum. Çok şeygörmüştümçünkü.
