Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19.Bölüm
"Ablaların en güzeli, biricik ablam, canım ablam..." diyerek odaya giren Serkan'a umursamaz bir bakışattım. "Hasta mı olmuş? Yarın ölecek miymiş? Ölünce odası bana mı kalacakmış? Ablam ölüncebenimartık bir balkonum mu olacakmış?"
"Serkan!" Diyerek hapşırdım. "Gözünü seveyim bugün benimle uğraşma."
"Olmaz," diyerek kaşlarınıçattı Serkan. "Uğraşmam lazım." Derken masamın üstünden bir defter ve bir kalem alıp önüme koydu. "Hadi ölmedenönce vasiyetini yaz. Ne yazacaksın biliyor musun?" Dediğinde ben ona bile bakmıyordum. Hep böyleydi bu çocuk hep! "Vasiyetimdir; ben ölünce odama Serkan geçecek. Ve yine vasiyetimdir; ben ölünce Yavuz kimseyle evlenmeyecek. Kimseyi sevmeyecek. Benonunölü ve tek sevgilisi olarak kalacağım."
Bu cümleleri o kadar derin söylemişti ki tüylerimürpermişti.
"Alt üstü grip oldum, geri zekalı! Kötü bir şey olmuş gibi konuşma."
"Olsun," diyerek gıcık bir şekildegülümsedi. "Allah'tan ümit kesilmez."
"Serkan," diyerek bıkkınlıkla konuştum. "Yemin ederim şu an ne seninle uğraşacak halim ne de seni çekecekgücüm var. Hadi, geldiğin gibi git."
Hem gece balkonda kalmamdan, hem soğuk su içmemden, hem de az olsa bile yağmurunaltında durmamdan dolayı üşütmüştüm.
"Gitmiyorum," diyerek yatağın boş tarafına uzandı.
"Salak, sana da bulaşırşimdi. Kalk şuradan." Diyerek yatağınbaşlığınadayadığımsırtımı dikleştirmeye çalıştım.
"Kötüyebirşey olmaz," diyerek geçiştirdi. "Hasta oldun diye benden kurtulacağını mı sandın? Hemen dün ne olduğunu bana kelimesikelimesineanlatıyorsun!"
