Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33.Bölüm
Böyle bir durumla babama yakalanmak hayatımın şoku olabilirdi.
Onun bana olan güveni sonsuzdu ve ben şu anki durumumla bu güveninasıl toparlardım bilemiyordum. Bedenime gelen titreme bütünvücudumu baştan aşağı sararken ben kendi kendime babam yerine kırıldım. Benböyle bir aptallığınasıl yapardım?
Ben Serkan'ın uydurduğu yalana nasıl bozmadan ayak uydururdum?
Saniyeler birbirini kovalarken üçümüz de sessizdik ve bu sessizliği bozmak için Yavuz "Cemal amca-" dedi ama bakışlarıbeni bulunca konuşmasını istemediğimianlamış olacak ki sustu.
Babam ve arama başka birisinin girmesini istemiyordum. Bu kişi Yavuz bile olsa.
Önümde iki seçenekvardı. Ya yalan söyleyecektim ya da doğruları anlatacaktım. Karşımdaki insan babam yanideğerverdiğim birisi olmasa yalan söylerdim belki ama karşımdaki insan babamdı ve böyle bir olay karşısında ona yalan söylemek istemiyordum.
Yalanlar elbet bir günortaya çıkardı. Önemsiz insanlara karşı söylediğim yalanların ortaya çıkması umurumda bile olmazdı.
Ama babam benim içinçok önemliydi ve ona karşı bu konuda söyleyeceğim yalan, ayağıma dolaşabilirdi.
Babam bana bakmayı bırakıp dik dik Yavuz'a bakmaya başladığında ben utancımdan babamın yanında Yavuz'a bile bakamıyordum.
Babam ve Yavuz birbirlerine bakmaya devam ederken evimizin kapısı açıldığında ikisi hariç benim bakışlarım oraya döndü. Serkan açmıştıkapıyı ve gördüğü manzara karşısındahiç şaşırmamış gibiydi. Sağ elini havayakaldırarak salladı ve ağzından sessiz bir tüh nidası salıverdi.
Hıhım. Sessiz bir nida.
Serkan ağzınıniçinde bir şeyler daha geveledikten sonra yüzüne gerginlikten uzak, sahte bir gülümseme yerleştirerek babama döndü.
