La Mia Donna +18 İtalyan "l.ll. Seri" (Tamamlandı)

8🥀

Kadının bakışları üzerimde dolanırken midemin bulanmaya başladığını hissettim. Arkamı dönüp odadan çıkmadan önce Giancarlo'nun elindeki kağıda baktığını gördüm. Koşar adımlarla geldiğimiz koridordan geçip kendimi dışarıya attım. Kaldırıma koşup midemden yükselen safrayı daha fazla tutamayıp yol kenarına titreye titreye kustum. Gözümden durmaksızın akan yaşları elimin tersiyle silip doğruldum.

Yanımda dikilen Federico'yu bana uzattığı su şişesiyle fark ettim. Elinden aldığım şişeden ağzıma su alıp geri tükürdüm. Federico'nun yüzüne bakmadan bizi bekleyen arabalara yöneldim. Arka koltuğa oturduğumda Giancarlo, az önce kucağında oturan kadınla beraber restorandan çıktı. Kadın hemen önümüzdeki arabaya bindi. Giancarlo benim bulunduğum arabaya kısa bir bakış attıktan sonra arabaya doğru yürüdü. Benim kapımı açıp "İn," dedi.

Yerimden hiç kıpırdamadığımda kolumdan çekiştirerek beni arabadan indirdi. Eli sırtıma değdiğinde elini çekip sırtıma baktı. Sertçe İtalyanca birşeyler söyleyip kolumdan tutarak beni en önde geldiğimiz arabaya doğru sürükledi. Az önce o kadının bindiği araba çoktan hareket etmiş yola çıkmıştı. Giancarlo beni ön koltuğa zorla oturttuğunda kendisi de şoför koltuğuna oturdu.

Başımı restoranın girişinde bekleyen Aria'ya çevirdim. Öfkeli gözlerle bizim bindiğimiz arabaya bakıyordu. Burada öfkeli olması gereken birisi varsa o da bendim, ona ne oluyordu? Alya sakin ol, derin derin nefes al. İçeride Giancarlo'yu başka bir kadınla görmenden fazlası oldu. Yazdığın not Giancarlo'ya iade edildi! Evet biliyorum. Ama ben içeride tek başıma yemeğimi yerken o içeride elin sürtüğüyle sevişiyormuş. Bundan sana ne. Bu adam zaten böyle birisiydi ne bekliyordun? Hiç. Hiçbir beklentim yok.

"İç sesinle konuşman bitti mi?" Giancarlo'nun adeta bağırarak sorduğu soruya cevap vermedim. İç sesimle konuşmam kafamın içinde gerçekleşmişti. Ama Giancarlo yüzümün anbean değişmesinden iç sesimle konuştuğumu anlamıştı. Giancarlo'ya koca bir alkış!

"Gerçekten bu kadar aptal olabileceğini düşünmezdim! Sen o notu yazarken ne düşündün? Birilerinin gerçekten seni kurtarabileceğini mi?" Tükürürcesine söylediği sözlere koca bir kahkaha attım.

"Beni yemeğe çıkarmak istediğinde amacının sevgilinle sevişmek olduğunu düşünmedim mesela. Evet koca bir aptalım ben. Oldu mu?" Bakışlarımı camdan dışarı çevirdim. Karanlık ormanı ikiye ayıran dar yolda hapishaneme doğru gidiyorduk. "Galiba tek kurtuluşum ölmek." Dudaklarımın arasından benim bile zor duyduğum sözler döküldüğünde Giancarlo frene bastı. Taktığım emniyet kemeri bedenimin öne doğru savrulmasına engel olmuştu.

Öfkeyle Giancarlo'ya baktım. Onun da benim öfkemden aşağı kalır bir yanı yoktu. " Ben mi istedim sanıyorsun?" Giancarlo bana bir soru sormuştu, ama sanki kendi kendine konuşuyor gibi bir hali vardı. "Beni istemeyen bir kadını bana tutsak etmeyi ben mi istedim?! Kimse benim fikrimi almadı! Seni o eve kapatırlarken bana sormadılar! " Giancarlo bağırarak cümlesini bitirdiğinde gözlerini yumup başını koltuğa dayadı. "Ben aşk nedir bilmem, sevgi nedir bilmem. Bir kadına nasıl değer verilir bilmem. 7 yaşımdan beri bana bunlar öğretilmedi." Sesi yumuşak çıkmıştı. Gözlerini tekrar açıp yüzüme baktı. "Neden biliyor musun?" Cevap vermeden yüzüne bakmaya devam ettim.
"Çünkü; kötü adamlar böyle yetiştirilmez Alya."

Kafasını bana doğru uzattığında başımı ön cama çevirdim. Verdiği sıcak nefesi kulağımın dibinde hissettiğimde dişlerimi sıktım. "Kötü adamlar ; bir kadının elini tutmaz silah tutar." Eliyle önüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp saçımı okşadı. "Kötü adamlar aşık olmaz. Çünkü aşk ve sevgi en büyük tuzaktır bizim için."

"Bana niye anlatıyorsun bunları? Bana ne!"

"Anlatıyorum çünkü ben buyum. Ve sen beni böyle kabul edeceksin."