La Mia Donna +18 İtalyan "l.ll. Seri" (Tamamlandı)

53 🌹

Dolan gözlerimden yaşlar akmaya başladığında bir el silah sesi yankılandı evin içinde. Ayakta dikilen bir beden yere düşerken iç güdüyle elimi karnıma götürüp korumak istedim.

Giancarlo hızlı adımlarla Elon'a ilerlerken ben yere düşen Greta'nın yanına gittim. Federico, Greta'yı sarsmamaya dikkat ederek başını dizlerinin üzerine koydu. Gözümden akan yaşları elimin tersiyle silip Greta'nın yanına dizlerimin üstüne çöktüm.

Greta karnına götürdüğü kanlı elini kaldırıp bana doğru uzattı. "Beni affet Alya. Mecburdum," dedi titreyen sesiyle.

"Neden?" diye sordum elini tutarken.

"Elon için mecburdum," dedi. Kardeşi için bize ihanet etmişti ama bugün burada kardeşi onu vurmuştu. Gözlerinden akan yaşları Federico sürekli siliyordu. Açık tutmakta zorlandığı gözlerini Federico'ya çevirdi. "Seni gerçekten sevdim Federico, yemin ederim," dedi. Ardından ağzından kan gelmeye başladı.

Birisi koluma girip beni ayağa kaldırdı. Gözlerimi Greta'dan alamazken Elon titreyen dizleriyle ablasının yanına geldi. Yere çöküp başını ablasının göğsüne koydu. Greta'nın gözleri kapanırken elini Elon'un kafasının üstüne koydu. Greta'nın eli bir müddet sonra yere düştüğünde öldüğünü anladım.

Elon kafasını ablasının göğsünden kaldırmadan ağlamaya başladı. "Özür dilerim abla, Carlo'nun ve benim yaşadıklarımı bir başka çocuğun daha yaşamasına göz yumamazdım beni affet özür dilerim, özür dilerim," dedi hıçkırarak ağlarken.

Aldığım nefes adeta ciğerlerime batıyordu. Kalbimin üstüne çöken ağırlık herşeyi anladığım içindi. Elon tecavüze uğramış işkence görmüştü. 'Carlo'nun ve benim yaşadıklarımı,' dedi. Bu demek oluyor ki Giancarlo da çocukken aynı şeyleri yaşamıştı. Dengemi kaybettiğimde kolumdan tutan kişi beni kendine çekti.

"Alya iyi görünmüyorsun gel hadi," diyen Sophia'ya sadece kafamı salladım.

Gözlerimi etrafta gezdirip Giancarlo'ya baktım. Elinde az önce Elon'un tuttuğu silah vardı. Omuzları çökmüş kafasını yere eğmişti. Sophia'nın kolumu tutan ellerinden kurtulup Giancarlo'ya doğru yürüdüm ama sürekli başım dönüyordu. Giancarlo ona doğru geldiğimi anlamış olacak ki kafasını kaldırıp yüzüme baktı. Dağılmış gibi görünüyordu. Aramızda iki adım kala dengem şaştı. Giancarlo hızlı adımlarla yanıma gelip beni kollarının arasına aldı. Güçsüz kollarımı boynuna dolayıp olabildiğince sımsıkı sarıldım.

Giancarlo beni kucağına alıp bir kapıdan içeriye girdi. Beni yatağın üzerine bırakıp çekilmek istediğinde kollarımı daha da sıktım. "Gitme," dedim kısık sesle.

Kafasını boynuma gömüp sessizce akıttı gözyaşlarını. Yanıma uzanıp kafasını tamamen gömdü boyun girintime. Sanki geçmişinden kaçabileceği tek yer orasıymış gibi. Parmaklarımı saçlarında gezdirip okşadım.

Ben sandım ki Giancarlo geçmişinde ağır eğitimler aldı, en fazla işkence görerek acımasız bir adam olarak yetiştirildi. Ama Giancarlo'nun geçmişi hiç de sandığım gibi değilmiş. '7 yaşında ruhu ölen bir çocuktu o'. O ve diğerleri. Ne kadar anlamaya çalışsam da onun yaşadıklarını ruh halini anlayamazdım. Bana ormanda arabadan inmemden önce söylemeye çalışmıştı ama ben o sinirle ve ilacın etkisiyle de onu dinlememiş 'bana ne' demiştim. Onu anlamaya çalışmamıştım o da bana bir daha kendini anlatmaya çalışmamıştı.

Pişmanlık içimi yiyip bitirirken bir anne şefkati ile saçlarını okşamaya devam ettim. Sophia odanın açık olan kapısını yavaşça kapattığında Giancarlo iç çekerek ağlamaya başladı.

"Ben her zaman yanındayım seni asla bırakmayacağım sevgilim," dedim.

Gözyaşları boynumu ıslatırken dudaklarını köprücük kemiğime yaslayıp öptü. "Söz mü?" diye sordu boğuk sesle.