La Mia Donna +18 İtalyan "l.ll. Seri" (Tamamlandı)

58 🌹"FİNALE SON 2"

Akşamın ılık esen rüzgarı saçlarımı savururken çatalıma batırdığım bir parça balığı ağzıma götürdüm. Yaşananlardan sonra kendimi ilk defa bu kadar huzurlu hissediyordum. Giancarlo ile normal bir çift gibi yemek yiyip sohbet edebiliyorduk. Her ne kadar sohbetimizin konusu Efendiler olsa da en azından sakince konuşabiliyorduk.

Çatalımı tabağımın kenarına koyup Giancarlo'ya baktım. Bana bakarken elindeki kadehten bir yudum aldı. Bana öyle bir bakışı vardı ki her an dudaklarıma yapışacak gibiydi.

Dudaklarımı yalayıp gülümsedim. Giancarlo burnundan soluyup gözlerini yumdu. "Yapma şunu," dedi sabırsızca çıkan sesiyle.

"Neyi yapmayayım?" diye sordum anlamamış gibi.

Gözlerini açıp "Ben sana arabada anlatırım sevgilim,"dedi.

Gülümsemem yüzümde büyürken Giancarlo'ya göz kırptım."Enrico'ya ne yapmayı düşünüyorsun?" diye sordum pat diye.

Giancarlo yüzünü buruşturup içkisinden bir yudum aldı. "Eve saldırdıkları gece hem ondan hem de Bayan Rayne'den ebediyen kurtulacaktık ama saldırı olunca planım boşa çıktı,"dedi.

" Benim bir planım var aslında,"dedim.

" Alya senin bu işlere karışmanı istemiyorum,"dedi.

"Bunun mümkün olmadığını sana daha kaç defa söylemem gerek? Beni Patroniçe yaparken ne bekliyordun ki evde oturup seni beklememi mi?" diye sordum.

"En azından bebekler doğana kadar evde otursan hiç fena olmaz," dedi.

"Ben asıl bebeklerimiz olduktan sonra evde oturmak istiyorum. Onlara güvenli bir hayat kurmak için uğraşıyorum onlar doğmadan tüm bu saçmalıkları kökünden halletmemiz gerekiyor. O yüzden bana sen karışma deyip durma," dedim.

"Tamam ama kendini tehlikeye atmana müsade etmem bunu unutma. Ne plan yapıyorsan ona göre yap,"dedi alınmış bir ses tonuyla.

Elimi masanın üzerine koyup Giancarlo'ya baktım. Elini bana vermesi için avucumu açtım. Giancarlo iç çekerek elimi tutup bana doğru eğildi. "Birlikte hareket edelim istiyorum. Birbirimizden habersiz iş yapmak istemiyorum. Biz birbirimizin düşmanı değiliz eşiyiz," dedim.

Giancarlo elimi kaldırıp dudaklarına götürdü. "Size bir şey olmasından çok korkuyorum,"dedi.

" Sen bize bir şey olmasına müsaade etmezsin," dedim.

Gözlerimin içine bakarken iç çekti.
" Etmem sevgilim ama sende sözümü dinleyerek bana biraz yardımcı ol lütfen, "dedi.

İlk zamanlardan bu yana ne kadar çok yol aldığımızı Giancarlo'nun bana bir şeyleri emretmeyip rica etmesinden daha iyi anlıyordum. Daha fazlasını da başaracaktım ne kadar yıpranırsam yıpranayım ailem için yapamayacağım bir şey yoktu. Tanrı bana yıllar sonra bir aile vermişken onları kimseye kurban etmek gibi bir niyetim yoktu.

"Sende bana yardımcı ol o zaman sevgilim. Arkamdan iş çevirme mesela. Kafandaki planlardan benimde haberim olsun," dedim.

Derin bir nefes alıp verdi. "Emredersin Patroniçe'm," dedi gülümseyerek.

"Immm bunu sevdim. Daha çok duymak isterim," dedim.

"Her ne kadar benim Patron'luğum sana sökmüyorsa senin Patroniçe'liğin de bana sökmez karıcığım. Sen yine de çok da alışma," deyip göz kırptı.

Alınmış bir tavırla elimi avucunun arasından çekip arkama yaslandım. "Öyle olsun Patron," dedim.

Giancarlo keyifli bir kahkaha atıp ayağa kalktı. Ceketini çıkarıp sandalyesinin kenarına asarken sırıtarak bana bakıyordu. Ne yaptığını anlamaya çalışırken çatık kaşlarla ona bakıyordum.