3 yıl önce. Alya ve Enrico...
"Bitti. Yüzünü bile görmek istemiyorum senin!"
"Alya bekle lütfen. Dün gece ne yaşandığını hatırlamıyorum bile."
"İlk kavgamızda başkasının koynuna girmişsin. Nasıl zevk aldın mı beni aldatırken ?"
"Yok öyle bir şey. Hatırlamıyorum bile dün geceyi!"
"İster hatırla ister hatırlama umrumda değil artık. Bitti Enrico!"
"Öyle kolay değil benden gitmek. Gidemezsin izin vermiyorum!"
"Bırak kolumu istemiyorum."
"Senin neyi isteyip istemediğin umrumda değil. Sen benimsin. Küçük bir hatamla beni terk edip gidemezsin!"
"Sen nasıl bir insan çıktın ya böyle? İstemiyorum diyorum nesini anlamıyorsun!"
"Bana bak Alya, eğer ağzından bir daha 'seni istemiyorum' lafını duyarsam yemin ederim çevrende bir tane bile insan bırakmam. Bana muhtaç kalırsın. Beni zorlama, pişman ederim seni."
"Yapamazsın. Sen bu değilsin."
"Ben hep buydum sevgilim. Eğer benden gidersen hep bu Enrico'yu görürsün. İnan bana bu Enrico seni kendinden bile çok kıskanıyor. "
🥀
Günümüz...
Elimi korkuyla Giancarlo'nun elinden çektiğimde gözlerini hayal kırıklığıyla yumdu. Başımı iki yana sallayarak geriye doğru bir adım attım.
" Hayır, "dedim titreyen sesimle.
Giancarlo dik tutamadığı başını zorlukla kaldırıp ayağa kalktı. "Alya lütfen. Bak korktuğunu biliyorum ama buna mecburuz. Seni kaybetmeyi göze alamam. Lütfen bebeğim hayır deme lütfen," dedi yalvararak.
Korkuyla etrafıma bakındım. Bizi şaşkınlık ve çatık kaşlarla izleyenlerin arasında dudaklarına yerleştirdiği gülümsemesiyle Enrico'ya takıldı gözüm. Göz göze geldiğimiz o an gözlerindeki o ateşi gördüm. Ben hatırlamasam da biliyordum bu bakışı. Bende hissettirdiği korku tüm bedenimin kaskatı kesilmesine neden oldu.
Ona bakarak "Lütfen yapma!" diye bağırdım. Dudaklarındaki gülümseme büyürken huzurla gözlerini yumdu. Korkuyla Giancarlo'ya baktım. Gözlerim tam da kalbinin üzerindeki kırmızı noktaya kaydı.
Bana doğru bir adım attığı sırada ben de ona doğru uzandım paramparça olan bir camın sesine tiz bir kurşun sesi eklendi. İkimiz de yere düşerken kolumda bir yanma hissettim. Giancarlo'nun üzerine düşmüştüm. Korkuyla gözlerine baktım.
"Carlo iyi misin?" diye sordum. Göğsünden çektiğim elini yüzüne götürdüğüm de fark ettim elim kanlar içerisindeydi. Giancarlo gülümseyerek gözlerime bakıyordu. Üzerinden doğrulduğum sırada belimden tutup beni kendine çekti.
"Çok tehlikeli kalkma," dedi zorlukla. Etrafımızdaki insanların sesleri birbirine karışırken uzaktan kurşun sesleri geliyordu.Elimle göğsündeki yarayı aradım. Elim sıcak kana değince ağlamamı tutamadım. Yarası kalbine çok yakındı. "Şşşi ağlama güzelim,"dedi çatallı çıkan sesiyle.
" Carlo eğer ölmezsen seninle evlenirim. Lütfen ölme, beni bırakma lütfen," dedim gözyaşlarımı kanlı göğsüne akıtırken.
"Alya," dedi gittikçe kısılan sesiyle.
"Yorma kendini," dedim.
"Ben iyi bir koca olamadım ama sence iyi bir baba olabilir miydim?" diye sordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
La Mia Donna +18 İtalyan "l.ll. Seri" (Tamamlandı)
ChickLitEli açıkta olan bacağımı okşamaya başladığında elimle elini tutup geri ittim. Bir anda belimden tutup beni kucağına oturttu. " Bir daha benim olanı benden saklama Alya." " Yoksa? " " Kadınım olman sana bir şey yapamayacağım anlamına gelmiyor. Şans...
