La Mia Donna +18 İtalyan "l.ll. Seri" (Tamamlandı)

23🥀

Yatağa uzanmış başımı Giancarlo'nun göğsüne koymuştum. Parmaklarını saçlarımın arasında gezdirerek beni sakinleştirmeye çalıştığının farkındaydım. Ama ben, beni öptüğü an sakinleşmiştim zaten.

Şu an düşündüğüm şey, kalbinin neden bu kadar hızlı attığıydı?

"Alya neler olduğunu bana anlatacak mısın artık?" diye sordu. Sesinde tereddüt vardı. Biraz da bezmişlik. Sürekli başıma bir şey geliyordu bu durumdan sıkılmış olmalıydı.

"Bana bir şey sormasan, sadece yanımda kalsan senden çok şey mi istemiş olurum?" diye sordum.

"Senin için endişeleniyorum. Belli ki bir şey olmuş neden söylemiyorsun?" diye sordu sertçe.

Diego'nun o iğrenç sesi ve yüzünü tekrar hatırladığımda sıkıntılı bir nefes verdim.
"Diego öldü değil mi Carlo?" diye sordum.
Giancarlo'nun nefes alışverişi kısa bir anlığına durdu. Cevap vermediği için başımı kaldırıp yüzüne baktım. "Neden cevap vermiyorsun?" diye sordum sertçe. Bana yaptıklarından sonra onu öldürmüş olmalıydı.

Elini yanağıma götürdü. "Öldü," dedi kısaca. Rahat bir nefes alıp gülümseyerek başımı tekrar göğsüne koydum. "O artık sana zarar veremez," diye ekledi.

"Yarın halama gitmek istiyorum," dedim.
Giancarlo sıkıntılı bir nefes verdi. Cevap vermediği için başımı kaldırıp yüzüne baktım. Yüzüme uzun uzun baktı.

"Bana öyle bakmayı kes artık. Tamam ben seni sabah bırakırım," dedi bezgince.

Ona gülümseyip dudaklarına küçük bir öpücük kondurup geri çekildim. Başımı iki elinin arasına alıp dudaklarıma yaklaştı. Alt dudağımı dudaklarının arasına alıp kavradığında ben de dudaklarımı araladım. Beni öyle tutkuyla öpüyordu ki ona uyum sağlayamıyordum bile. Bundan önceki hayatımda birçok kez öpüşmüştüm ama hiçbiri şu an yaşadığım kadar tutkulu değildi.

Geriye çekildiğinde nefes nefese kalsam da dudaklarımdan izi hiç gitmesin istedim. Gözlerimin içine bakarak boğuklaşan sesiyle konuştu. "Öpeceksen eğer, hakkını vermelisin," dedi.

Ona sadece gülümsedim. Başımı tekrar göğsüne koydum. Bu adamı ilk tanıdığımda ne kadar korksam da gözlerinde huzur bulmuştum. Tıpkı şu an olduğu gibi. Biz ne ara böyle olmuştuk? Oysa hepsinden nefret ediyordum. Geçmişi düşünmeye çalıştıkça kafama ağrı giriyordu. Aklımı bir türlü toparlayamıyordum. Bazı şeyleri net hatırlasam da hemen siliniyordu aklımdan.

Diego'nun sesini tekrar duyduğumda gözlerimi sıkıca yumdum. Bu sefer de yüzü gözlerimin önüne geldi. Sıkıntılı bir nefes verip gözlerimi tekrar açtım.Giancarlo'nun bir eli saçlarımı okşarken diğer eli de belimi sıkıca sarmıştı. Ona mümkünmüş gibi daha çok sokuldum.

"Seni korkutan her neyse benim yanımdayken sana zarar vermesine asla izin vermem,"dedi.

" Ya bir gün yanında olamazsam? "diye sordum.

" Öyle bir şey mümkün değil Alya."

"Ya olursa?" diye sordum ısrarla.

"Ben her zaman seni korumaya devam edeceğim. Ama bilmediğim bir şey olduğunda sana yardım edemem. O yüzden benden hiçbir şey saklama," dedi. Bu gece neden böyle davrandığımı merak ediyordu ve sebebini öğrenmek istiyordu. Ama bunu kendim çözmeye karar vermiştim. Bunu bana kimin yaptığını öğrenecektim.

" Teşekkür ederim. "

"Pekâlâ söyleme bakalım. Ben nasılsa öğrenirim," dedi. O öğreninceye kadar ben çözmüş olacaktım.