El Monstruo [BxB]

CHAPTER 16

Aiden Azrael

PAGKAMULAT ng aking mata nasa isang hindi pamilyar na kwarto ako ngayon. Inilibot ko ang aking paningin sa paligid at halatang-halata na lalaki ang may ari neto mula sa kulay puti at itim na kulay ng pader at kisame at talagang minimal lang ang mga gamit pero bakit nga ba ako naririto tanong ko sa isip ko.

Naalala ko ang nangyare at mga ginawa ni Braxton sa akin doon sa kanyang kotse kaya nabalot ako ng kaba sa mga oras na ito dahil hindi malayong nasa kwarto niya ako kasi wala naman akong ibang kasama kanina kundi siya lamang bago ako nakatulog kandungan niya.

Dali-dali akong tumayo saka naglakad patungo sa pintuan upang lumabas at pagkalabas ko ay namangha ako sa laki naman ng bahay, hindi pala ito bahay mansiyon na ang tawag dito. Luminga-linga ako upang hanapin ang hagdanan at nakita ko ito sa bandang kanan kaya dumiretso na ako doon upang bumaba at makaalis sa bahay na ito.

Pagkababa ko ay agad akong lumapit sa pintuan ng bahay upang malabas na ako pero nakalock ito ngunit mas nagulat at napapitlag ako nang biglang may nagsalita sa aking likuran.

"Where are you going mi conejito?" baritonong tanong niya sa akin kaya napaharap ako sa kaniya. Nasa harapan ko na siya at nakatingin ng diretso sa mga mata ko kaya napaiwas ako ng tingin.

"A-ahm B-braxton aalis na p-po a-ko." nauutal na wika ko habang nakayuko parin.

"Sino nagsabi that you will leave this house ha. I don't remember that I already allow you to leave." sambit niya kaya gulat na gulat akong napatingin sa kaniya.

"Paalisin mo na ako Braxton, parang awa mo na hindi mo ako pwede ikulong dito may sarili din akong buhay ka--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang bigpa siyang nagsalita.

"Oo may sarili kang buhay na pagmamay-ari ko tandaan mo yan mi conejito. You're not go anywhere until I say so." lintaya niya kaya napaiyak ako dahil sa gusto niyang gawin at mangyari.

"Hindi mo pwedeng gawin sa akin ito, mag-aalala mga magulang ko saka ilang ulit ko po ba na sasabihin sayo na hindi mo po ako pagmamay-ari." sambit ko habang umiiyak di ko na alam kong pano ako tatakas dito pero sisiguraduhin ko na kapag naka-alis ako sa puder niya di na ako magpapakita pa baka sa ganung paraan ay tumigil na siya.

"Don't make me mad Aiden, kung ano ang sinabi ko ay yun na iyon. No more complains. Now go back to our room and change your clothes and we will eat our lunch it's already 2 pm I'm hungry." lintaya niya sa akin na may kaunting inis sa boses niya.

"Ayaw ko kumain, hindi ako nagugutom." sagot ko sa kaniya ngunit hindi sumang-ayon ang aking sikmura dahil bigla itong kumalam. Nakita ko parang tumawa siya kaya nainis ako bigla.