NAMİKAGE | SasuNaru

2.5

Namnamnam sarayı, eski güvenliğini aratmayacak şekilde düzenlendiğinde Sasuke tüm görevlerini yerine getirmiş bulunuyordu. Saldırı üzerinden iki saat geçmişti ve hiçbir saldırı olmadığı gibi, deniz kıyısındaki haraketler birer birer solmuş, adanın etrafını gezen klonlar da hiç kimseyle karşılaşmamışlardı.

Tehlike bitmişti. Bu denli kolay bitmesi Sasuke'yi işkillendirse bile saray bu kadar zayıf bir haldeyken saldırmamaları işine gelmişti.

Yoğun stres, korku ve endişe, yeni hastalık atlatmış olan Sasuke'yi yormuştu. Bacaklarının titrediğini ve bedeninin güzel bir uyku için can attığını her şey bittikten sonra fark etmişti.

Namikage'nin taht odasına ilerleyen koridor baştan aşağıya kan viran içindeydi. Klonlar saldırıdan kalan izleri silmek için birlikte çalışıyordu. Ancak Namikage yaralıyken ve onlara chakra sağlayan biri olmadığından dolayı her şey salyangoz hızında ilerliyordu.

Sasuke onlara bir göz atıp Namikage'nin uyku odasının bulunduğu koridora girdi. O iş başındayken klonlar gelip ona Namikage'nin durumunun iyi olduğunu, uyku odasına götürüldüğünü söylemişti. Yoksa iki saat boyunca Sasuke'nin sakin sakin işinin başına dönmesine imkan yoktu.

Birkaç saat içinde yaşadıklarına bakınca 'vay be' diyordu. Böyle büyük bir korkuyu ancak yıllar önce abisi klanı katlettiğinde, onu seven herkesi kaybettiğinde yaşamıştı. O günleri Naruto sayesinde unutmuş sayılırdı. Arada sırada rüyasına girse bile geçmiş geçmişte kaldı deyip yoluna devam ediyordu. Çocukluğunda ki intikam ateşi yoktu artık. Sadece Naruto için yaşıyordu.

Naruto, o gözlerini kana bürümüş, intikam almak için her şeyini vermeye hazırken bile yanındaydı. Şimdi ise Sasuke, ölüm kapılarında bile olsa, düşmanlar etraflarını sarsa bile Naruto'nun yanındaydı. Onlar ya birlikte öleceklerdi, ya da sonsuza kadar yan yana olacaklardı.

Sasuke uyku odasının önüne geldiğinde kapının kenarına tutunup gözlerini ufaladı. Bedenindeki  kuvveti yavaş yavaş kaybediyordu. Nefesi göğsünde tıkanıyordu, öksürerek çıkarmak istiyordu ama yapamıyordu. Gözleri yanıyor, boğazı acıyordu. Buna aşırı stres ve yeni atlattığı hastalığın sebep olduğunu biliyordu. Uykuya ihtiyacı vardı. Ondan daha önce sarı saçlı, mavi gözlü, sevimli birinin nefesine ihtiyacı vardı.

Kapıyı açıp içeriye girdiğinde fazlasıyla kalabalık olduğunu fark etti. Kakashi ve keşif ekibi oradaydı. Her biri farklı köşelerde durmuş bir şeyler hakkında konuşuyordu. Sasuke'nin geldiğini gördükleri anda sustular.

Sasuke onlara aldırmadan kocaman yatağın yanına doğru yürüdü. Naruto her şeyden habersiz yatakta huzurlu bir şekilde uyuyordu. Bu sabahki halinden çok daha iyi görünüyordu. En azından yüzüne renk gelmişti ve nefesleri düzenliydi.

Sakura burada olmasa, onu iyileştirmese Kurama'nın iyileştirme süreci olduğundan daha uzun sürebilirdi. Yine de Sasuke boşuna endişelenmişti. Naruto böyle bir yara yüzünden ölecek kadar zayıf değildi.

Asuma söze ilk giren kişi oldu, "Sasuke, konuşmalıyız--"

Lafını bölen şey Sasuke'nin onu umursamadan geçip yatakta Naruto'nun yanına kendini fırlatır gibi atmasıydı.

Sasuke, yorganın altına girdi, Naruto'nun boyun girintisine kafasını yerleştirdi ve yarasına zarar vermeyecek şekilde ona sarıldı.

Kakashi ve diğerleri neredeyse kendilerinin görünmez olduğunu düşünecekti. Sasuke onları siklemiyordu bile.

Bu gidin demek miydi? Büyük ihtimalle.

Kakashi, Asuma'ya "bu konuyu onlarla sonra konuşuruz," diye fısıldadı ve ekibine, başıyla odadan çıkmaları için işaret verdi.

Herkes yavaş yavaş dışarıya çıkarken Sakura olduğu yerde durdu. Kakashi, Sakura'nın dolu gözlerle yataktaki iki bedene baktığını fark edince üçlüyü yalnız bırakmak üzere odadan çıktı.

Sakura biraz daha onları izledikten sonra yatağın yanına oturdu. Birbirine bu kadar yakışacaklarını tahmin etmediği iki bedene baktı. Gülümsedi. Onları gerçekten özlemişti.

Sasuke'nin iç yaralarına bir göz attı. Kendi chakrasını aktararak iyileştirdikten yataktan kalktı. Son bir kez onlara baktıktan sonra usulca kapıya yürüdü ve mumları söndürerek dışarıya çıktı.

•••

Sakura gay çocuklara aşık olmamalısın evladım