NAMİKAGE | SasuNaru

0.1

"Sadece hangisini istediğini söyle."

"Ramen."

"Off- hayır. Hayır, hayır. Başka bir şey. Başka bir şey."

"...Acılı Ramen?"

"..."

"Tatlı Ramen?"

"Tanrım! Ramen dışında bir şey?"

"..."

"..."

"Ramen."

"Offf!"

Naruto şaşırtıcı bir şekilde kahvaltı bitmeden uyanmıştı. Hatta Sasuke'nin ona ne yedirmeye çalıştığına bile karışıyordu. Ramen dışında başka bir şey söylemiyordu ama yine de uyanmış olması ve birkaç kelimeyi yan yana getirip söylemesi bile göz yaşartıcıydı.

"Biliyor musun, bazen dünyanın en yorucu insanı oluyorsun." Sasuke başını ellerinin arasına alırken mırıldandı.

Naruto ifadesiz bir suratla ona baktı. "Köyde de hep böyle söylerlerdi..."

Sasuke kafasını kaldırıp ona baktığında gözlerinde bambaşka bir insan gördü. Naruto artık "t'tebayo" bile demiyordu... Sasuke yanlış bir şey söylediğinin farkına vardığında, "üzgünüm. Öyle demek istemediğimi biliyorsun," diye mırıldandı. Sasuke karakteri yüzünden bu kelimeyi çok kullanmıyordu ama karşıdaki kişi Naruto olunca bazen başka çıkış yolu kalmıyordu.

Naruto kocaman Namikage pelerinin içinde neredeyse boğulmuştu. Kafasını çevirip kısık sesle, "Ramen yemeyeceğim," dedi ve ekledi, "artık."

Sasuke ne dediğini duyduğu anda itiraz etti. "Bak! Vazgeçtim. Hadi Ramen yiyelim. Biliyor musun rüyamda Ramen yediğimizi bile gördüm, bu bir işaret olmalı!" Naruto zamanla eski alışkanlıklarından vazgeçiyordu, Sasuke ise bunu bildiğinden dolayı Ramen yemekten vazgeçmesinin tam bir felaket olacağını fark etti.

Kelimeleri havada asılı kaldı. Naruto sadece, "artık yemek istemiyorum. Beni tahtıma götür," dedi.

Sasuke iç geçirdi, kafasını salladı ve ayağa kalktı. Naruto'yu kollarının altından tutarak kaldırdı. Naruto sürekli uyuduğu ve çok fazla haraket etmediği için artık haraket etmekte zorlanıyordu. Bu yüzden hep birilerinin ona yardım etmesi gerekiyordu.

Boş koridorlarda taht odasına doğru ilerlerken Sasuke gümüş pervazlı geniş camdan dışarı baktı, "hava bugün çok güzel. Dışarı çıkalım mı?" Sasuke bir gün bu ilişkide olumlu düşünen taraf olacağını hayal bile etmezdi. Ama şimdi oluyordu işte.

Naruto cansız bakışlarla gökyüzüne baktı. "Hava sisli ve kar yağıyor. Güzel görünmüyor." İşte 'Sasuke' rolünü de Naruto oynuyordu.

Sasuke: "Haklısın ama olsun yine de çıkalım. Kar oynarız."

Naruto geçiştirdi, "beni tahtıma götür."

Sasuke hafifçe göğüs geçirdi ve taht odasına doğru ilerlemeye devam etti. Bir sonraki konuşmaları Naruto kendisinden üç kat daha büyük tahta oturduktan sonra olmuştu.

"Başka bir şey ister misin?"

Naruto bu anı bekliyormuş gibi konuştu, "köpek istiyorum."

Sasuke: "Sana köpek bulamayacağımı biliyorsun."

Naruto: "Ama köpek istiyorum."

Sasuke: "Ama köpek bulamam."

Naruto: "O zaman köpek ol."

Sasuke: "..."

Naruto: "Havla!"

Sasuke: "Siktir git."

Naruto uzun zaman sonra taht odasını dolduracak bir kahkaha patlattı. Sasuke, o böyle güldüğü sürece hiçbir şey için geç olmadığını biliyordu.