Look After You

30 may "i miss the old you, i miss the way i used to be"

Flashback

"Bugün çok fazla içtin,"

Sıkıca tuttuğum karton çay bardağına uzandı Harry, "Zaten gerginsin, iki katı olmana hiç gerek yok..." yanağıma bir öpücük kondurup çayımı aldı.

"Gergin olduğumu nereden çıkardın?" ağrıyan sırtımı rahatlaştırmak için arkama yaslandım.

Kütüphane sandalyelerini sevmiyordum, bana kalırsa evimde pijamalarımla oturup, kendi koltuğuma uzanırsam daha verimli ders çalışmış olurdum.

Tabii Harry aksini düşünüyordu. Zayn'in eve çağırdığı arkadaşları ya da son sesle dinlediği müzikler yüzünden dikkatimi veremeyeceğimi söylüyordu kütüphaneleri sevmediğimi her dile getirdiğimde.

"Silip baştan yazdığın beşinci paragraftasın."

Gözümü bilgisayar ekranına çevirip yarıda kalan cümleme baktım. Harry söyleyene kadar beş kere yazdığımı farkına varmamıştım bile.

Haklı olması beni gülümsetti. "Bu gergin olduğum anlamına gelmez," tekrar çayıma uzandım, "Bir bok yazmayı beceremediğim anlamına gelir sadece."

Cümlemin sonuna doğru Harry kaşlarını kaldırarak itiraz etmeye hazırlanırken kıkırdadım.

"Kendinle dalga geçmeyi bırakır mısın?" diye sordu, onu yüzümdeki sırıtışla dinliyor olmam ciddiyetini kaybetmesine neden oluyordu.

"Ben yazdığın beş paragrafı da beğenmiştim. Her birinde ayrı bir bakış açısı vardı."

İç çektim, "Profesörüm senin beğendiğinin yarısı kadar beğense çok işimi görürdü."

"Beğenmeyeceğini nereden biliyorsun?" dedi gözlerini kaydırarak.

Aslında bilmiyordum. Cevap vermek yerine dudağımı büzdüm,

"İlk döneminin ilk vizesini veriyorsun Louis, emin ol kimse harika bir iş çıkarmayacak. Zaten, hata yapmadan nasıl öğrenilir ki?"

Bu sefer de omzumu silktim.

Gülümseyerek yanağımı öptü,

"Beğenmeyecek diye düşünerek başlama ilk cümlene," biraz aşağı inerek boynuma bir öpücük kondurdu, "Kendine güvenerek yazmaya başla. Kendine güvenmiyorsan, benim sana olan inancımı aklına getir."

Yanağımdaki eline uzanıp, avucuna bastırdım dudaklarımı. "Pekala, öyle yapacağım."

Başını sallayıp sandalyesine yaslandı Harry, ben de gözlerimi klavyeye çevirdim yeniden.

"Beni evde bekleyebilirsin, burası çok sessiz, ve de kimse yok."

Hayır diye mırıldandı. "O halde bırak sessizlik içinde bir tek seni görmenin keyfini süreyim."

Sırıttım. Yalnızca bir an önce kütüphaneden çıkıp günümü Harry'ye ayırmak için tüm odağımı yazıma verip hemencecik bitirecektim vize ödevimi.

Flashback Ends

"Nereye daldın?" elini salladı Harry.

Derin bir iç çektim. "Hiç."

Kitabının arasına ayraç görevi görecek bir şey koymak için gözünü etrafta gezdiriyordu,

"Çayın bitmiş." dedi, ayraç bulamayınca hemen masanın üstünden çakmağına uzanıp sayfanın arasına bırakarak.

Ayağa kalkmasını izlerken başımla onayladım,