What about love..???

Chapter 22

Δεν λέει τίποτα άλλο, και καθόμαστε για λίγο στην άμμο ο ένας δίπλα στον άλλον. Κανείς μας δεν μιλάει, και η μόνη επαφή μας είναι το βλέμμα του, το οποίο είναι συνεχώς καρφωμένο πάνω μου..

Νιώθω άβολα, και παρακαλάω να πεί κάτι, μια λέξη μόνο, αλλά η προσευχή μου δεν πραγματοποιείται, και έτσι, ο μόνος τρόπος να αποφύγω την άβολη κατάσταση είναι να φωνάξω και τους υπόλοιπους για να καθήσουν μαζί μας.

Ο Ζέιν μένει δίπλα μου, και τα αγόρια κάθονται με τη σειρά τους γύρω απο τη φωτιά, καθώς ο Νάιαλλ παίρνει τις κιθάρες μας, και αφού μου δίνει την δικιά μου, βολεύεται στην άμμο ακριβώς απέναντί μου..

Η βραδιά κυλάει πολύ ωραία, και προς έκπληξή μου είναι πολύ ζεστός ο καιρός, παρόλο που έχουμε Οκτώβριο.

Οι φωνές των αγοριών γεμίσουν τον χώρο, και οι κιθάρες μας ακούγονται τόσο, όσο να ακούγεται η κατάλληλη μελωδία..

Είναι η πρώτη φορά που ακούω τον Ζέιν να τραγουδάει, και στεκόμενος δίπλα μου, αναγκάζει την καρδιά μου να χτυπάει ήδη πολύ δυνατα.. εύχομαι μόνο να μην την ακούει κανείς..

Το βλέμμα του είναι περισσότερο πάνω μου, και χωρίς να τον βλέπω, μπορώ να νιώσω πως είναι μελαγχολικός για κάποιον λόγο..

Το μόνο που κάνει είναι να χαμογελάει, και σπάνια ακούγεται η φωνή του..

Μέσα στις φωνές των άλλων, το γέλιο του δεν ακούγεται καθόλου, και ελπίζω να είναι από τις δυνατές φωνές τους..

Αδιαφορώ για το πόσο θέλω να τον ρωτήσω τι έχει, γιατί ξέρω πως είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που γνωρίζει, στον οποίο θα έλεγε κάτι τέτοιο..

Ελπίζω να είναι απλά κουρασμένος, ή λίγο ζαλισμένος από τις ήδη δυο μπύρες που έχει καταναλώσει έως τώρα.

Όσο για τους άλλους, η μόνη φράση με την οποία μπορώ να τους περιγράψω, είναι πως περνάνε καλά.!!

Ο καθένας με τον τρόπο του: Ο Χάρρυ μιλάει για κάτι με τον Λίαμ, το οποίο φαίνεται αστείο στον Νάιαλλ, και γελάει, ο Λούι ζεί σε ένα παράλληλο σύμπαν μαζί με την Αναστασία, οπότε δεν ανησυχώ μήπως βαρεθούν ποτέ..!!

Ο μόνος που δεν απολαμβάνει όσο έπρεπε αυτην την 'εκδρομη', είναι ο Ζέιν δίπλα μου..

Ξέρω πως δεν θα έπρεπε, αλλά για κάποιον λόγο δεν το απολαμβάνω ούτε εγώ..!!! Δεν έχει καθόλου πλάκα όταν ο Ζέιν δεν είναι χαρούμενος!! Δεν είναι ωραία όταν δεν γελάει..!!! Και σίγουρα είναι αποκαρδιωτικό να τον βλέπω τόσο μελαγχολικό.