What about love..???

Chapter 87

2 ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ:

''Εισαι σιγουρη οτι παμε σωστα..?? '' βλεπει εξω απο το αυτοκινητο και το βλεμμα του επιστρεφει πισω σ'εμενα.

'' Ναι, εμπιστευσου με.. ''

'' Ποσο καιρο εχεις να πας εκει..?? '' ρωταει ξανα.

'' Αρκετο. Αλλα δεν γινεται να αλλαξε η πορεια. Οποτε απο εδω ειναι ο δρομος.'' Το να βρουμε το σπιτι του πατερα μου ειναι πιο δυσκολο απ'ότι θυμομουν.

Οταν επιτελους φτανουμε στη γειτονια, ριχνω μια αργη ματια γυρω μας, και το βλεμμα μου συναντα αυτο του Ζειν.

'' Μπορουμε παντα να γυρισουμε πισω.. '' χαμογελαει καθως σταματαει το αυτοκινητο.

'' Οχι, ενταξει. Θα δουμε πρωτα τι θα αντιμετωπισουμε, και μετα μπορει και να γυρισουμε νωριτερα..'' γελαω και μιμειται τις πραξεις μου.

'' Θα τους πουμε για την εγκυμοσυνη..?? '' ρωταει εφοσων ειναι ολοκληρος γυρισμενος προς το μερος μου.

'' Δεν ξερω... Αναλογα πως θα παει.. Αλλα και αν ολα πανε καλα, παλι δειλιαζω, γιατι θα ειναι αδικο να το ξερουν πριν τη μαμα. Και ολους τους αλλους εννοειται.''

'' Ναι, ομως οι αλλοι δεν το ξερουν γιατι ειναι εκπληξη. Ενω ο μπαμπας σου δεν ξερουμε ποτε θα σε ξαναδει..'' Ετσι οπως το θετει εχει δικιο.

'' Καλα, βλεπουμε..'' κλεινω τη συζητηση και συνεχιζουμε ο ταξιδι μας μεχρι που φτανουμε εξω στην αυλη του σπιτιου.

Ο Ζειν μενει διπλα μου ολη αυτην την ωρα και οταν χτυπάω το κουδούνι και τον ευχαριστω για αυτό.
Μου χαμογελάει ευγενικά πριν ανοίξει η πόρτα, και μπροστά μου βλέπω ένα αγόρι γύρω στα 15 χρόνων να μας κοιτάει ερωτηματικά.

"Ποιους εχω απέναντι μου;;; " ειναι απόλυτα σοβαρός και με αγχώνει.

"Lucas, δεν με θυμάσαι;;" η αλήθεια ειναι οτι ήταν πολυ μικρός οταν τον είδα τελευταία φορά, αλλα αυτή τη στιγμή ειναι καλύτερα να τον κανω να ξέρει οτι ο ίδιος ευθύνεται που δεν με αναγνωρίζει.

"Εσένα θυμάμαι..." απευθύνεται στον Ζειν ο οποίος σηκώνει το χέρι του στη μύτη του για να κρύψει το χαμογεκο του.

Αυτό ειναι πολυ περίεργο. Τον Ζειν δεν τον έχει δει ποτε. Τι πάει λαθος μαζι του;;; Ο Νίκ μου είχε πει οτι ο Lucas ειναι πολυ ενταξει. Ο μόνος φυσιολογικός εδω.

"Α ναι;;; Και εγώ σε θυμάμαι. Θυμάσαι;;" του απαντάει ο Ζειν χαρούμενος. Οι δυο τους πανηγυρίζουν και αγκαλιάζονται μεσ'τη χαρά.