What about love..???

Chapter 59

Το βραδυ συνεχιζουμε την διαδρομη μας με λεωφορειο.. Ευτυχως δεν εχει πολλους ταξιδιωτες μεσα, και απο την πισω πορτα εως το τελος ειμαστε οι μονοι ανθρωποι.

Καθομαι μαζι με τον Νάιαλλ διπλα μου, πιο πισω ο Χαρρυ με τον Λιαμ, Και μερικες ακομη θεσεις πιο πισω τους ο Λουι με την Αναστασια..

Οσο για τον Ζειν με την κοπελα του, αυτοι ακριβως απεναντι μας, (κτλβατε, στο λεωφορειο που γυριζεις π.χ το κεφαλι σου ατριστερα και τους βλεπεις, αυτο εννοω:'( ). Ενω καθομαι απο τη πλευρα του παραθυρου, παρατηρω πως και εκεινη κανει το ιδιο, χωρις να προσπαθει να με αντιγραψει.. Δεν νομιζω ουτως ή αλλως να ξερει για εμενα και τον Ζειν..!!! Σιγα μην της εχει μιλησει..

Ο Νάιαλλ νυσταζει, αλλα σαν Νάιαλλ που ειναι γκρινιαζει γιατι δεν μπορει να βολευτει... Του λεω να παει στις τερμα πισω θεσεις οπου θα ειναι μονος του και θα μπορει να κοιμηθει οσο θελει..!!! Με αγκαλιαζει για την ιδεα που του εδωσα, και φευγει... Να'μαι παλι.. μονη μου... βλεποντας το αγορι που αγαπω να εχει σην αγκαλια του καποια αλλη, που ουτε που την γνωριζει..!!! 

Η μαμα μου καποτε μου ειχε πει πως αν ενα αγορι χασει το ενδιαφερον του, δεν ξαναγυρναει ποτε πισω..!! Μου ειχε πει πως πρεπει να τον συγχωρεσω, και να μην ειμαι τοσο σκληρη μαζι του, αλλα εγω δεν την ακουγα.. Να τα τα αποτελεσματα τωρα..!!! Καλα να τα παθαινω..!!

Τους γυριζω την πλατη καθως δεν αντεχω να τον βλεπω να την αγκαλιαζει οπως αγκαλιαζε εμενα, και φοραω τα ακουστικα μου για να ξεφυγω για λιγο... Ματαια ομως, η μουσικη δεν βοηθαει πολυ, και σταματαω να δειχνω συναισθημα πριν καταλαβουν ολοι πως κλαιω..

Για την υπολοιπη νυχτα δεν κοιμαμαι καθολου.. Μπορω..?? Προφανως και οχι..!! Οι σκεψεις μου δεν μου το επιτρεπουν. Ειναι πλεον πρωι και περιμενω να ξυπνησουν οι υπολοιποι, αλλα απ'ότι βλεπω αργουν αρκετα.. 

Ο Ναιαλλ πισω εχει κατακτησει τις πεντε θεσεις της γαλαριας, και το ενα του χερι ειναι στον αερα, και τα ποδια του κολλημενα στο παραθυρο. Γελαω λιγο με την εικονα του και κοιταζω την ωρα... Σε λιγο πρεπει να φτανουμε..

Ο Πρωτος που ξυπναει ειναι ο Ζειν..

Χασμουριεται γλυκα, και ασυναισθητα μου χαμογελαει εξισου το ιδιο γλυκα.. 

Σιγουρα δεν θυμαται ποσο θυμωμενος ειναι μαζι μου..

Στη συνεχεια τραβαει την Chelestine μακρια του για να φτιαξει τα ρουχα του, και εκεινη ξυπναει, και με τη σειρα τους, ολα τα παιδαι, μενοντας τελευταιος ο Ναιαλλ.