What about love..???

Chapter 27

~Ένας Μηνάς αργοτερα~

Ειμαστε στο καινούριο έτος. Οι γιορτές πέρασαν αρκετά γρήγορα και ο Nicolas έχει ηδη φύγει..

Μου λείψει ηδη αφάνταστα μιας και αύτη τη φόρα δεθηκαμε περισσότερο και η σχέση μας νιώθω οτι έχει ωριμάσει..

Το θέμα είναι οτι εδώ και καιρό νιώθω ενα κενο μεσά μου... Ενα τεράστιο κενό..

Προσπαθώ να πεισω τον εαυτό μου οτι είναι απλα το άγχος του σχολείου, αλλά όσο περνάνε οι ώρες, δεν μπορω να το αναπληρωσω με κανέναν τροπο..

Ξέρω γιατί υπάρχει, όμως φιβαμι ακόμα να το παραδεχτώ..

Με τα παιδία έχουμε μιλήσει ελάχιστα, μιας και οι περισσότεροι είναι ταξίδι με την οικογένεια τους, και δεν ειχαμε την ευκαιρία να τα πούμε..

Όσο αφορα τον Zayn δεν τον έχω δει καθόλου.. ουτε έχω νέα του..

Η μητέρα του βεβεαια έρχεται συχνα εδώ, αλλά εκείνος είναι άφαντος.. και πολύ φοβάμαι οτι αυτός είναι ο λογος που έχω την αίσθηση του κενού μεσά μου..

Έχει αρχίσει και μου λείπει αλλιως.. με εαν διαφορετικό τροπο... όχι απλα φιλικά...!! Μου έχουν λείψει οι καβγάδες μας, μου έχει λείψει ο ίδιος, τα ματιαντου, το χαμόγελο του..

Ίσως να βιαζομαι να βγαλω συμπεράσματα, άλλα τρεμω στην ιδέα οτι έχω αρχίσει και τον ερωτευομαι..

Αν το καταλάβει θα γελάει μπροστά στο προσωπο μου, και θα έχει δίκιο, γιατί δεν μπορείς να ερωτεύεται κάποιον που μισείς και σε μισεί, ερωτεύεται κάποιον που σου φέρεται γλύκα, που νοιάζεται για εσένα, και σίγουρα αυτός ο δεύτερος κάποιος δεν είναι ο Zayn..

Αλλά όσο σκέφτομαι τον τροπο που κοιτάει, τον τροπο μου μιλάει, που χαμογελάει, τον τροπο που φιλάει, και τις εκφράσεις του προσώπου του σε διαφορές στιγμές, νιώθω τον γνωστο "κόμπο στον λαιμό μου"..

Και πιστέψτε με, οι ώρες που τον σκέφτομαι είναι τραγικά ανησυχητικές..

Κανονικά θα επρεπε τόσες πολλές μέρες στο σπίτι να εχω σκεφτεί όλες τις ατάκες που θα μπορουσα να του πω ωστε να τον κάνω να νιώσει όπως εγώ σχεδόν τρεις μηνες τώρα που τον ξέρω, αλλά άντι γι'αυτο, παρακαλαω απλα να μου μιλάει, και ας μην είναι ευγενικός, ας μη μου φέρεται όπως σε ολους τους υπολοιπους, απλα να μου μιλαει, και χρειαστεί να γελάει μάζι μου, αρκεί να τον βλέπω να γελάει..

Zayn'S PoV

-"Έλεος ρε μάνα πια..!!! Ποιος ο λογος να με ξυπνάς απο τις έντεκα..?? Αφού ξέρεις οτι το απεχθανομαι..!! Αν είναι δυνατόν πια εδώ μεσά..!!" φωνάζω κατεβαίνοντας τις σκάλες...