What about love..???

Chapter 95

Τρία χρονια αργότερα:

Τη στιγμή που φεύγω από το δωμάτιο αφού εχω κλείσει το ξυπνητήρι και αφήνω τον Ζειν να κοιμηθεί ακούγεται το κλάμα της Wendy από το δωμάτιο της.

Ξεφυσαω και μπαίνω μέσα βλεποντας τη να σηκώνεται από το κρεβάτι και να περιμένει να την πάρω μαζι μου κατω. Χαμογελάω και τη πλησιάζω σηκώνοντας την και φιλάω τα χείλη της για καλημέρα. Εκεινη γελάει και τραβάει τα μαλλιά μου. Αφού ειναι ντυμένη χαίρεται να τρέξει μόνη της μέχρι την πόρτα και σταματάει για να με περιμένει να την ανοίξω. Ειναι ήδη δυόμιση χρόνων και έχει αρχίσει να λεει μικρές λεξούλες. Ξεκίνησε να περπατάει πριν από τρεις μηνες και τωρα μπορεί και να τρέχει. Φυσικά πρεπει παντα να τη προσέχουμε και να μην την αφήνουμε μόνη της σε ενα μέρος.

Όμως σημερα για κάποιον λόγο ειναι ανήσυχη. Δεν θέλει να καθησει στον καναπέ κάθως εγώ μαγειρεύω για τον Ζειν οποτε ξυπνήσει. Όσο και να προσπαθώ να την πείσω να συγκεντρωθεί στα παιδικά της, τοσο περισσότερο κλαίει τσιριχτά.

"Wendy σε παρακαλω μη φωνάζεις. Ο μπαμπας χρειαζεται να κοιμηθεί." Το πρόβλημα ειναι πως καταλαβαίνει ακριβώς τι της λεω, απλά δεν θέλει να υπακούσει.

"Μπαμπας;;; Μπαμπας" και ξεκινάει να ανεβαίνει τις σκάλες αλλα τη σταματάω.

" Δεν γινεται να πας εκει. Ειναι λιγο κουρασμένος και πρεπει να ξεκουραστεί. " αλλα φυσικά και οχι.

"Λοιπόν, εάν δεν σταματήσεις να κλαις, δεν θα δεις σημερα τον Λου σου. Το κατάλαβες;;; Το εννοώ. " το κεφαλι της γέρνει για λίγη ωρα και στη συνέχεια αρχίζει παλι να φωνάζει.

Ξεφυσαω και μπαίνω στην κουζίνα. Ίσως αν μείνει μόνη της θα κουραστεί και θα βαρεθεί και θα σταματήσει.

Για λίγη ωρα δεν ακούγεται τιποτα και ανησυχώ αν έπαθε κάτι. Μα βγαίνοντας από την κουζίνα βλέπω τους καναπέδες να ειναι άνω κάτω, και όλα τα ρούχα που ήταν εκει, ανακατεμένα.

Οταν με βλέπει σταματάει και με κοιτάζει. Το χέρι της πλησιάζει το τηλεχειριστήρα και το πετάει στο πάτωμα.

"Λοιπόν, ξερεις τι θα κάνουμε;;; Εγώ θα καθίσω εδω και εσυ θα φτιάξεις όλα αυτά που έκανες ακριβώς όπως ήταν πριν. Με την παραμικρή λεπτομέρεια. Ξεκινά να μαζεύεις. " κάθομαι στις σκάλες ενώ εκεινη με κοιτάει.

"Οχι"

"Ναι, και θα το κανεις τωρα. Αλλιώς θα μπεις τιμωρία. Τον Λου δεν θα τον δεις σημερα και θα μπεις και άλλη τιμωρία. Γι'αυτό λοιπόν ξεκινά. "