Akaashi x Reader (Haikyuu x Reader)

Rahatsız olmam

Beğenin lütfen 🔪

ÇOK SICAK OLDUM SICAK YA

HA BİR DE YORUM DA ATSANIZA LÜTFEN

Gözlerim kocaman açılmış, Akaashi'ye bakıyordum. Ne diyecektim ona?

"Aynen, barda arkadaşlarım ile başka bir grupla tartıştık. Ben de sinirlendim aldım gitarımı, çarptım çocuğun kafasına" mı diyecektim?

Beni deli sanardı.

Evden kaçarsa şaşırmazdım.

Ya da belki bir daha benimle konuşmazdı?

Akıl hastası mı sanardı ki beni?

Belki de psikopat sanardı.

Ya kendi kafasında da gitar kıracağımı düşünürse, ne olacaktı?

Biri size gelip, "Çocuğun kafasında gitar kırdım. O yüzden buraya gönderildim." dese ne tepki verirdiniz?

Tamam, dürüst konuşmam gerekiyordu. Böyle bir durumda yalan söylemek daha kötü olurdu. Zaten muhtemelen bu 1.5 dakikalık sessizliğimden bunun doğru olduğunu fark etmişti.

"Şey... Evet, öyle bir şeyler oldu."

"Nasıl bir şeyler? Anlatır mısın?"

Yerimde kıpırdandım, gözlerimi yerdeki halıya odaklamıştım. Ona bakmaya hem utanıyor hem de korkuyordum.

"Biz, bu şarkı grubumuz ile bardaydık. Sonra kavga çıktı, sonra ben çok sinirlendim..."

"Ve çocuğun kafasında gitarını kırdın?"

Başımı usulca aşağı yukarı salladım.

"Ve bunu bana söylemedin çünkü seni akıl hastası manyak sanıp senden kaçmamdan korktun."

Yine başımı aşağı yukarı salladım.

10 saniyelik sessizlik oldu. Sessizliği bir kahkaha bozunca kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Karnını tutmuş, bayağı gülüyordu.

Doğruldum ve ağzım bir karış açık ona baktım. İlk kez bu şekilde güldüğünü görüyordum. Gülmekten gözü yaşarmıştı, elinin tersiyle gözünü sildi.

"Hayatımda..." gülmemek için kendini sıkıyordu, "Duyduğum en komik olay!"

"Komik... Mi?"

Resmen şoka girmiştim.

"Evet! Amerika'dan buraya gelen sevdiğim kızın gelme sebebi kafasında gitar kırma..."

Dediği şey ile daha da büyük bir şok ile ona bakarken kendisi de ne dediğini fark etmiş gibi gülmeyi bırakmış, ve ağızı açık şekilde karşıya bakıyordu.

Gözleri yavaşça bana döndü. "Ben... Az önce şey dedim mi?"

"Ney?"

"Şey işte... Hani..."

"Sevdiğim kız mı?"

Yutkundu ve önüne döndü, "Demişim."

Bu sefer gülmemek için ben kendimi sıkıyordum, "Demişsin."

"Geç oldu, okul var. Uyuyalım en iyisi."

Akaashi'nin yanında uyumak varken tabii ki gidip odamdaki yatağımda uyumayacaktım.

Ayağa kalktık ve koltuğu açarak yatak hâline getirdik.

"Sen nerede uyuyacaksın?"

"Burada."

"Burada?"

"Koltukta."

"Biz... Birlikte mi uyuyacağız? Rahatsız olursun, kendi yatağında uyusana."

"Rahatsız olmam. Ayrıca Atsumu ile bugün çok yan yana kaldım. Onu sabaha kadar görmek istemiyorum."

"Ah... Anladım."

O an aklıma bir şey geldi. Ben sadece kendimi düşünmüştüm, ya o benimle yatmaktan rahatsız olursa?

"Sen rahatsız mı olursun?"

"Ne?"

"Benimle uyumaktan. Yan yana. Rahatsız mı olursun?"

Birkaç saniye sessiz kalınca gerçekten rahatsız olacağını düşündüm. Ve hemen arkamı döndüm. "Üzgünüm."

Odama ilerleyeceğim sırada bileğimden tutarak beni durdurdu ve geri çekti. Bir anda çektiği için hızımı alamayıp göğüsüne çarpmıştım.

Gözleri gözlerime sabitlenmişti. "Rahatsız olmam." kafasını hafif yana eğdi, "Hem de hiç."