Akaashi x Reader (Haikyuu x Reader)

Hep birlikte

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atarsanız sevinirim.

Karakoldan çıkınca caddenin önünde duran limuzine ilerledik.

Babamlar kapının başkası tarafından açılmasını sevmezdi, bu yüzden kapıyı kendileri açıp binerlerdi.

Önce annem ve babam bindi. Arkasından Atsumu ve Osamu bindi. Akaashi'ye binmesi için işaret verince kendisi de bindi ve ardından da ben bindim.

Araba çalışmaya başladığında arkamı dönerek arabayı süren Merlin abiye baktım. Onu en son Japonya'ya dönmeden birkaç ay önce görmüştüm.

Amerikan'dı ama Japonca da biliyordu.

"Merlin abi! N'aber?"

Yan gözle bana baktı ve gülümsedi, "İyi canım, sen nasılsın? Başınızı derde sokmuşsunuz sanırım, ha?" Gözü dikiz aynasına kaydı, Atsumu ve Osamu'ya bakarak yola döndü.

Atsumu gülerek saçını karıştırdı, "Oldu biraz öyle şeyler."

"Sen kimsin?" babamın sesi ile herkes sustu. Akaashi'ye bakarak konuşmuştu.

Akaashi'ye döndüm.

"Efendim ben kızınızın..."

"Sevgilim."

Akaashi şaşırarak bana bakarken ben sakince babama bakıyordum. Gözleri bana kaydı, "Ah, anladım."

Tekrardan Akaashi'ye baktı, "İsmin ne?"

"Akaashi Keiji."

"Keiji." Annemin sesi ile bu sefer herkes anneme döndü.

Annem yüzünde tatlı bir tebessümle konuştu. "Ailen olayları biliyor mu?"

"Onlara söylemedim..."

"Onlarla konuşmamızı ister misin?"

Babamın sorusu ile şaşırarak ona döndüm. Atsumular bile şaşırarak ona baktı.

"Nasıl yani?"

"Ailene olayı anlatabiliriz. Sana kızıp üstüne gitmesinler diye söyledim."

Başımı Akaashi'ye çevirdim. Birkaç saniye düşünür gibi oldu, sonra bana döndü.

Başımı hafifçe aşağı yukarı sallayınca babama döndü. "Konuşursanız çok sevinirim efendim."

"Tamam, bize adresi ver."

Annem bir sigara yaktı ve camı yarıya kadar açtı. "Merlin, önce çocukları eve bırak."

"Tabii ki efendim."

Evin önüne geldiğimizde dördümüz de arabadan indik. Osamu kafasını eğip annemlere baktı. "Nerede kalacaksınız siz?"

"Otelde. Siz evde her zamanki gibi takılın."

Osamu kafasını sallayarak doğruldu ve kapıya yürümeye başladı. Biz de peşinden gittik.

~~~~~~~~~~~~~~~

"AKAASHİ!"

Akaashi hemen yanımda bahçede otururken içeride Atsumu'nun bağırması ile ayağa kalktı. "Efendim?"

Atsumu elinde telefon ile içeri girdi. "BOKUTO BENİ ARIYOR AMINA KOYAYIM! AÇSANA ÇOCUĞUN TELEFONUNU!"

"Ah... Telefonumun şarjı bitmiş olmalı. Birazdan ararım onu."

Atsumu iç çekerek geri içeri girdi, Akaashi'de yanıma oturdu.

"Keiji."

"Efendim?"

"Bugün bizde kalsana."

"Annenler-"

"Annemler sorun etmez."

"Atsumular?"

"Atsumular da bir şey demez."

"Peki, kalırım."

Sevinçle ona döndüm, "Harbi mi?"

Güldü, "Harbi."

~~~~~~~~~~~~~~~

"BENİM KARDEŞİM BENİMLE VOLEYBOL OYNAMAZKEN SENİNLE OYNADI!"

"Bunun için neden bana tripleniyorsun? Kardeşin hemen yanımda oturuyor."

"Tsumu, başımı şişirdin."

"BANA HÂLÂ 20 KUTU ŞEKERİ ALMADIN MAO!"

"YA ALIRIM TAMAM!"

Atsumu ellerini göğüsünde birleştirerek kafasını yana çevirdi. Trip attığını belli etmeye çalışıyordu.

Osamu oturduğu puf koltuktan ona uzandı ve yanağına şakasına birkaç kez yavaşça vurdu. "Çok kıskançsın, sakin ol biraz."

Atsumu bir anda ona döndü, "Sen de biraz sinir olsana! Bizimle oynamadı!"

Keiji derin bir nefes alarak ellerini birleştirdi. "Tamam, şimdi hep birlikte oynayalım ve konu kapansın?"

Normalde reşit olmayanlar tutuklanırsa ailesinden biri aranır, biliyorum. Ama siz bu kitapta bunu es geçin.

Bu dediğimi Akaashi'nin ailesinin tutuklanma olayını bilmemesi ile ilgili olarak söyledim.