Akaashi x Reader (Haikyuu x Reader)

Kaybediş

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da şey edin

Haftalar sonra, ulusal ön elemeleri son günü:

Fukurōdani yenildiği için artık maçlara çıkmıyordu. Atsumular ise hâlâ yenilmemişti, eğer bugünkü Karasuno maçını kazanırlarsa ulusallara gideceklerdi.

Maçın olduğu salona Keiji ve Bokuto ile gelmiştim. Atsumular takım ile geleceklerdi.

"Aşırı acıktım..."

"BEN DE!"

"Bokuto-san, bağırmayın lütfen."

Keiji'nin elini tutmuş yürürken mırıldandım, "Burada kantin var mıdır?"

"Var tabii güzelim, gel gidelim."

Koridordan sola döndük ve yürümeye başladık, Bokuto'da hemen arkamızdan geliyordu.

Kantine gidip kendime tost aldım, Keiji ve Bokuto hâlâ sipariş verdiği için bir masaya gidip oturdum.

Daha 10 saniye geçmeden biri masanın önünde durdu, kafamı kaldırıp gelen kişiye baktım. Onu daha önce görmüştüm, bir takımın kaptanıydı ama ismini hatırlayamadım.

"Selam güzel kız." çapkın bir gülümseme ile sandalyeye oturdu. Ağızımdaki lokmayı yutup geri ona döndüm.

"İsmin neydi senin?"

Gülüşü daha da büyüdü,  "Terushima."

"Teru, sevgilim var."

Tostumdan bir ısırık daha aldım ve Keijilerin olduğu yere baktım. Keiji bizi görmemişti.

"Ah... Öyle mi?  Ne kadar şanssızım."

"Pek sayılmaz."

"Miyaların üçüzüsün sen, değil mi?"

"Evet."

"Ha... Gerçekten de şanssızım."

Keiji elindeki sandviç ile bizim olduğumuz tarafa döndüğü an kaşları çatıldı. Hızlı adımlarla bize yaklaştı ve hemen yanıma oturdu.

"Terushima. Bir sorun mu var?"

"Akaashi! Yoksa bu kız senin..."

"Sevgilim."

"Ah, üzgünüm. Bilmiyordum."

"Fark ettim." sesi oldukça soğuk ve sert çıkıyordu.

Teru'da buna dayanamamış gibi sandalyesini geri itti ve masadan kalkarak uzaklaştı.

~~~~~~~~~~~~~~~

Maç başlamıştı. Ben maçlardan çok anlamadığım için Keiji'nin bana açıklamalarını dinliyordum.

"Hey, neden sayı Atsumularda değil? Top dışarı çıkmadı mı?"

"Bebeğim top dışarı çıktı ama blok yaparken parmakları topa dokundu, o yüzden top Atsumularda sayıldı ve sayı alamadılar."

"Anladım..."

Haftalar önce Keijilerin Karasuno maçındayken gördüğüm Hinata ve Kageyama isimli çocuklar gerçekten çok iyi oynuyordu. Voleyboldan anlamasam bile bunu hemen fark etmiştim.

"Sence kim kazanır?"

"İki takım da güçlü... Emin değilim."

Atsumu kaybederse çok üzülürdü, kazanmak için çok çabalamıştı. İç çekerek kafamı Keiji'nin omuzuna dayadım.

~~~~~~~~~~~~~~~

Maç bitmişti. Sadece çok az sayı fark ile Karasuno kazamıştı. Keijiler ile ayağa kalktık ve Atsumuların yanına ilerledik.

Atsumu sandalyeye oturmuş, kollarını dizlerine dayamış başı yere eğik şekilde duruyordu.

Osamu ise ondan birkaç adım ötede su içiyordu.

Osamu beni gördü, gözümle Atsumu'yu işaret ettim. Ne durumda olduğunu merak ediyordum. Osamu omuzunu hafifçe silkti.

Derin bir nefes aldım ve Atsumu'nun yanına ilerleyerek eğildim. "Tsumu?"

"Hm, güzellik... Buradaymışsın."

Gülümsemeye çalışarak konuşmuştu ama onu, gülümsemesinin gerçek olup olmadığını anlayacak kadar iyi tanıyordum. Ayrıca bana bile bakmamıştı.

"Çok iyi oynadınız, gerçekten."

"Kaybettiğimize göre o kadar da iyi değilmiş demek... Ha?" gözlerini gözlerime çevirdi. Gözleri yaşarmıştı.

Dudağımı ısırarak kollarımı ona sardım, "Ağlama seni aptal... Üçüzünü de mi ağlatacaksın?"

Hâlâ ona sarılırken gözlerimi Keiji'ye çevirdim, birkaç metre uzağımızda sakince bizi izliyordu. Ona baktığımı fark edince gülümseyerek göz kırptı.