Akaashi x Reader (Haikyuu x Reader)

Kimsiniz?

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atsanız iyi olur

Midem bulanıyor ölücem birazdan

Neyse iyi okumalar

Eve girdiğim an telefonum çalmaya başladı. Çantamı yere bıraktım ve telefonumu cebimden çıkardım, annem görüntülü arıyordu.

Açma tuşuna basarak açtım, "Anne."

"Selam canım! Japonya nasıl?"

Omuz silktim, "Bildiğin gibi, bir şey değişmemiş."

"Atsumular nerede?"

Önce ayakkabılığa sonra etrafa baktım, "Daha gelmemişler, onlar da gelir birazdan."

"Neden kardeşlerin ile aynı okula gitmedin?"

"Canım istemedi."

"Onlarla aran iyi, değil mi?"

"Tabii ki iyi anne, artık çocuk değiliz. Onlar benim kardeşlerim."

Kapının bir anda açılması ile kapı kafama çarptı, acıyla inleyerek öne doğru adımladım. O arada kameradan bakan annem olan her şeyi görmüştü.

Kapıyı hayvan gibi açan Atsumu beni görünce önce şok yaşadı, sonra çantasını bırakarak hemen bana ilerledi ve kafama bakmaya başladı. "Özür dilerim bir tanem, iyi misi..."

"Atsumu!"

Atsumu kafasını telefona çevirdi, "Anne?"

"Kızın kafasını kırdın!"

"Bilerek olmadı!"

Telefonu bıkkın bir nefesle Atsumu'nun eline tutuşturdum, o sırada Osamu yanıma geldi ve elini kafamın kapıya çarptığı kısıma koydu. "İyi misin?"

"İyiyim, beyin kanaması geçirmiyorum merak etme."

"Atsumu'nun kapıyı hayvan gibi açışıyla bırak beyin kanamasını, kafan kırılsa şaşırmam."

~~~~~~~~~~~~~~~

Atsumular bahçede voleybol oynarken ben de puf koltuğa oturmuş onları izliyordum. Telefonuma gelen bildirim ile çimenlerin üzerindeki telefonumu elime aldım. Tanımadığım bir numara yazmıştı.

———————————————————

0XX-XXX-XXXX:

Mao, selam

Müsait misin?

———————————————————

Bu kimdi lan?

Profil fotoğrafı yoktu. Çatık kaşlarla mesaj bakarken Atsumu birkaç adım atarak biraz bana yaklaştı.

"Bir sorun mu var?"

Osamu'da onun arkasından geldi, gözü telefonumun üstündeydi ama ters tarafta oldukları için telefonu göremezlerdi.

"Hayır, yok. Oynamaya devam edin."

Birkaç saniye daha bana baktılar, daha sonra birbirlerine döndüler. Osamu omuz silince Atsumu'da kafasını salladı ve tekrar oyuna döndüler.

Ben de telefonuma geri baktım.

———————————————————

Kimsiniz?

Ah, ben Akaashi

———————————————————

Hay kafamı sikeyim! Sınıf grubundaki numaraları kaydetmeye üşendiğim için onunkini de kaydetmemiştim!

Önce rehbere girip numarayı kaydedecektin. Akaashi yazdım, ama birkaç saniye bakıp sildim ve "Okyanus gözlü" yazarak mesaja geri girdim.

———————————————————

Akaashi!

Özür dilerim, kimsenin numarasını kaydetmemiştim

Sorun değil

Evet, müsaitim

Buluşabilir miyiz?

Biraz sıkıldım da, Bokuto-san'da ödevleri ile meşgul

Biraz geç oldu ama, gelemezsen anlarım

Buluşuruz tabii

Nerede buluşacağız

Ana caddede, kütüphanenin karşısında buluşalım o zaman

15 dakika yeter mi?

Evin yakındır diye düşünüyorum

Yeter tabii

Görüşürüz o zaman orada

Görüşürüz

———————————————————

Telefonu kapattım ve hemen ayağa kalktım. Osamu ve Atsumu bir anda kalktığım için aynı anda bana döndüler.

Osamu topu elinde tuttu, "Ne oldu?"

"Bir arkadaşım ile buluşacağım."

Atsumu'nun kaşları hafifçe çatıldı, "Arkadaş? Kim?"

"Şey..."

Onlara yalan söylemek istemiyordum, zaten Akaashi'yi tanıyorlardı.

"Akaashi."

Osamu'nun kaşları havaya kalktı, "Akaashi mi? Bizim Akaashi mi?"

"Evet, voleybolcu olan."

Osamu Atsumu'ya baktı, ben de Atsumu'ya baktım.

Atsumu yaklaşık 4-5 saniye daha kaşları hafif çatık şekilde bana baktı ve daha sonra kaşları normale dönerken Osamu'ya kafasını salladı.

Gülümseyerek içeri giderken Atsumu bileğimden tutarak durdurdu. Ona baktım.

"Biraz geç oluyor, kendine dikkat et. Bir şey olursa hemen bizi ara. Açmazsak yine ara. Gerçi açarız ama olsun."

"Merak etmeyin! Bir şey olursa sizi ararım!"

Hemen eve girdim.