با چشمهایی باران زده!
با گونه هایی داغ شده از بوسه شبنم ها!
با تنی بی تاب!
با دلی تبدار!
با خاطری آشفته!
با سری دردناک!
با قلبی گمراه و بی پناه!
آسان تر می‌توان نگاه بست؛
بر این دنیای پژمرده!
بر این زمین فسردهِ فرسوده!
راحت تر می‌توان خوابید!
خوابِ شادی را،
خوابِ عشق را دید!
