🍃 13 🍃

2.5K 175 0
                                    

Zawgyi

"အကုိေလး ဘာျဖစ္လာတာလဲ"

သက္တန္႔ ေအာက္ထပ္အေရာက္တြင္ စိုးရိမ္စြာႏွင့္ ဦးေမာင္က ေမးလာေလသည္။

"ဖန္ကြဲစ႐ွမိတာ ဦးေမာင္"

"မျဖစ္ေသးပါဘူး လာ လာ အကိုေလး၊ မိစန္း ေဆးေသတၱာယူခဲ့စမ္း"

ဦးေမာင္က သက္တန္႔ကို ခံုတြင္ ထိုင္ခိုင္းရင္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေဆးေသတၱာယူခိုင္းေနသည္။ သက္တန္႔လည္း ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ခံုတြင္သာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။

သိပ္မၾကာ မိစန္းက ေဆးေသတၱာယူကာ ျပန္ေရာက္လာသည္။ဦးေမာင္က ဂြမ္းထုတ္ကာ အရက္ျပန္ႏွင့္ စြတ္လ်က္ သက္တန္႔ ဒဏ္ရာကို ေဆးေပးသည္။

နဂုိသိပ္မဆိုးေလာက္ဟု ထင္ထားေသာ အနာသည္ အရက္ျပန္ႏွင့္ေတြ႔မွ စပ္ကာ နာလာခဲ့၏။သုိ႔ေသာ္ သက္တန္႔ မနာအား ဂုဏ္အေၾကာင္းသာ အေတြးထဲ႐ွိသည္။

"ဦးေမာင္ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ပါလား၊ ဂုဏ္မလာခင္ ထမင္းဝိုင္းမွာသြားေစာင့္ေနရမွာမလို႔..."

"ၿပီးၿပီးအကုိေလး"

ဦးေမာင္ ေျပာၿပီးခ်င္း သက္တန္႔ လက္အားၾကည့္မိေတာ့ အညိဳေဖ်ာ့ေရာင္ အနာကပ္ပလာစတာေလးက သက္တန္႔လက္တြင္ ေနရာယူထား၏။

"ထမင္းစားဖို႔အဆင့္သင့္ျဖစ္ၿပီးလား"

"ဟုတ္ကဲ့"

သက္တန္႔လည္း ဦးေမာင္ေနာက္မွလိုက္ကာ ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ ဂုဏ္ကိုထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

သိပ္မၾကာလိုက္ ႐ွပ္အက်ႌ နီညိဳေရာင္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီ႐ွည္ နီညိဳေရာင္တို႔ကို တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂုဏ္ေရာက္လာသည္။

"ဂုဏ္ ထိုင္"

သက္တန္႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍သာ ထိပ္ကခံု၌ ဂုဏ္က ဝင္ထိုင္ေလသည္။သက္တန္႔သည္ေတာ့ ဂုဏ္ညာဘက္တြင္ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

အိမ္အကူ မိန္းကေလးမ်ားမွ ဟင္းမ်ားလာခ်ေပးၿပီးေနာက္ အေနာက္ဘက္သုိ႔ျပန္ဝင္သြားၾကသည္။ဦးေမာင္ကေတာ့ ေဘးတြင္ရပ္ေနေလသည္။

ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနေသာ ထမင္းဝုိင္းသည္ တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစိုးလ်က္။ဇြန္းသံေတာင္မွ မၾကားရ။

ဂုဏ် ရောင် ဝါ [Completed]Kde žijí příběhy. Začni objevovat