🍃 27 🍃

2.7K 159 2
                                    

Zawgyi

တိတ္ဆိတ္ေနေသာညခ်မ္းတြင္ အခန္းတစ္ခု၌ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္႐ွိၾကသည္။ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ အျခားမဟုတ္ ဂုဏ္ႏွင့္ သက္တန္႔ျဖစ္သည္။

ဂုဏ္သည္ အခန္းတြင္းဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္႐ွိၿပီး သက္တန္႔သည္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္႐ွိသည္။

"ခင္ဗ်ား"

"ဂုဏ္"

တၿပိဳင္နက္ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံႏွစ္ခု။တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ မည္သုိ႔ လုပ္ရမယ္မွန္း မသိစြာ။ေၾကာင္လ်က္သား ထပ္မံ ၿငိမ္ေနမိၾက၏။

"ဂုဏ္ ဘာေျပာမလို႔လဲ ေျပာေလ"

သက္တန္႔၊ တိတ္ဆိတ္သြားမႈအား ၿဖိဳခြင္းကာ ေမးလိုက္ေတာ့ ဂုဏ္အသံထြက္ေပၚလာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ညေနကေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးမလို႔"

"အကိုမေျဖလို႔မရဘူးလား"

ဂုဏ္ ေမးသံအဆံုး သက္တန္႔ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည့္ခ်င္းစံုမိၾက၏။

တိတ္ဆိတ္ေသာ ညခ်မ္းေလးသည္ လေရာင္အကူအညီျဖင့္ လင္းေရာင္ျပည့္လ်က္။ပေဟဠိအခ်ိဳ႕အား အေျဖ႐ွာေနၾကေသာ ေလျပည္ေလးသည္ လူႏွစ္ဦးၾကား တိုးဝင္ေန၏။

အညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ အနက္ေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ား၏ ေတာင္းဆုိေနမႈအား ေငးေမာလ်က္။

မသိစိတ္၏ လိုက္ေလ်ာခ်င္မႈေၾကာင့္ ဂုဏ္၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာမွ လိုက္ေလ်ာသံ ထြက္ေပၚလာသည္။

"ေကာင္းၿပီးေလ ခင္ဗ်ားမေျဖခ်င္မေျဖနဲ႔ေပါ့၊ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာေျပာမလို႔လဲ"

မေျဖခ်င္၍မဟုတ္ပါ။ခ်စ္ရသူအား လိမ္ညာမေျပာခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။အခ်ိဳ႕​ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ခ်စ္ရသူကုိ အသိမေပးခ်င္။

"ရြက္ဝါအသံမၾကားမိလုိ႔ ေမးၾကည့္မလို႔"

အရင္က ရြက္ဝါႏွင့္ သက္တန္႔သည္ အျမဲေတြ႔ေနရ၏။ယေန႔တြင္ သက္တန္႔ ညေနပိုင္းမွ ႏိုးလာခဲ့ေသာ္လည္း ရြက္ဝါ သတင္းလာေမးသည္ကုိ မေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ေမးၾကည့္မိသည္။

ဂုဏ် ရောင် ဝါ [Completed]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora