Embracing Her Lies (THREE KINGS SERIES #2)

Chapter 4

Ate...

It's been a week since I started lying to Blare.. I pretended to be someone that I am not just to be close to him.

That week was the happiest week of my life because I am showered with attention coming from the man that I've been hopelessly in love with..

Nasa akin ang lahat ng atensyon ni Blare.. ng lalaking dati ay tinitingnan ko lang mula sa malayo. 

Sa loob ng isang linggo na nagdaan ay napupuno na ng mga kasinungalingan ang mga sinasabi ko sa kanya. I'm lying over and over... day by day just to convince him that I am the girl that he's been looking for.

"I still can't believe that I finally found you," saad sa akin ni Blare gamit ang hindi makapaniwalang tono.

He's busy staring at me using his hopeful green eyes. I averted my gaze as I tried to act normal in front of him.

"Tell me, do you still remember the first time we met?" Blare asked, voice full of excitement.

Natigilan ako sa tanong niya.. nang lingunin ko siyang muli ay halata ang tuwa sa berde niyang mga mata.

Ang totoo niyan ay hindi ko alam ang isasagot sa kanya dahil hindi naman ako ang batang babae na nakilala niya noon... hindi sa akin ang kwintas.

I've always known about Blare's infatuation towards the little girl he met when he was seven years old.

Halos lahat ng tao sa campus ay alam ang tungkol doon, Blare never dated anyone... ang rason? Hinahanap at hinihintay niya pa rin kasi ang batang babae na may ari ng kwintas na nasa akin ngayon.

Nakilala niya ang batang babae sa New York noong pitong taon lamang siya, simula noon ay hindi na ito nawala sa isipan niya.

"Have you forgotten?" tanong niya muli sa akin nang mapansin na natagalan na naman ako sa pagsagot.

"A..ano," pinilit kong ngumiti. "T..that was years ago.. hindi ko na maalala," palusot ko.

Pinagmamasdan niya muna ako ng matagal bago siya tumango. Mas lumapit siya sa akin kaya naamoy ko ang mabango niyang mamahaling pabango.

"I can still remember everything," may maliit na ngiti sa mga labi niya nang sabihin 'yon. "I can still remember what you're wearing that time."

Napalunok ako, kinabahan ako sa sinabi niya, hindi ko alam ang sasabihin ngunit ayaw kong magduda siya sa akin.

Nginitian ko siya ng tipid. "Yeah, I was wearing a pink dress," I simply said.. not even sure about it.

I am playing safe, normal lang naman talaga sa batang babae na pink dress ang suot. Kinagat ko ang labi dahil sa kasinungalingan ko.

Nakita kong natigilan si Blare at nagsalubong ang mga kilay niya. Pumaling ang ulo niya at mas dumiin ang titig niya sa akin.

"..but you're wearing a hospital gown, Van," he told me confusedly.

Umawang ang mga labi ko, agad akong tumawa ng peke bago siya hinarap. Lalong nagtaka ang mukha ni Blare.

"I was! I was just playing around, hinuhuli ko lang kung natatandaan mo ba talaga," I lied again.

Nawala ang kunot noo niya, lumabi siya at sinundot ang dimples ko sa kaliwang pisngi gamit ang isa niyang daliri.

"The pendant led us together, I was right when I thought that it will come in handy one day," nakangising aniya habang pinaglalaruan ang pendant na nakasabit sa leeg ko.

The pendant is unique, pinasadya kasi ito ng mga magulang niya bata pa lamang siya. Isa itong gold na gitara ang design, sa likuran ay may naka-ukit na 'BYR' kaya sigurado siya na ang kwintas na suot ko ay ang kwintas na binigay niya sa batang babae noon.