Ne Bu Kitap Sevgisi ??

#20#

Merdivenleri çıkarken kapı çaldı. Öykü'yle dönüp birbirimize baktık.

''Kızlar biz bakarız'' diye bağırdı tam o sırada Mert yavaşça ayağı kalkarken. Daha merdivenin başında olduğumuz için onu görebiliyorduk.

''Bizden gizli bir şey yapıyorlar'' dedi Öykü gözlerini kısarak.

İkimizde aynı anda kapıya doğru koşmaya başladık. Mert'ten önce kapının önüne gelmiştik. Çünkü çok uyuşuk yürüyordu. Ya bilinçli yapıyordu ya da bizim kapıya koştuğumuzu henüz fark etmedi.

''Hey ben bakardım. Size gidin dedim'' dedi bize doğru ilerlerken. Onun ne dedğini şu an pek umursamıyordum. Öykü de öyle. Öykü'nün kapıyı açma merakı kıskançlıktı. Bu kapıdakiler kız olabilirdi. Sonuçta Mert beni ne kadar sevmesede o benim kuzenim ve Öykü burdayken başka kızlarla bu evde duramaz.

''Ya tabi sence biz o kızların bu eve girmesine izin verirmiyiz ?'' dedi Öykü kaşlarını kaldırarak. Tahminim doğruydu. O da kapıdakilerin kız olduğu düşünmüştü ve tabiki Mert'i kıskanıyordu.

''Vermeyiz tabi ki'' dedim bende kollarımı önümde birleştirerek. O sırada tekrar kapı çaldı.

''Oğlum kapıyı açsana'' diye söylenerek Bora yanımıza geldi. Bizi gördüğünde duraklayıp bize baktı.

''Opss! Kızlar sizin açmanıza gerek yok kapıyı biz açarız'' dedi ne saklıyorlar ki ? Kesin kız. Kızlardan başka ne saklanır ki ? En azından bizden başka ne saklayabilirlerdi ki ?

''Yok yok sizin elleriniz yorulmasın biz açarız'' dedi Öykü tam kapıyı açıyordu ki Mert elini tutup kapıyı kapattı ve Öykü'yü kendine çevirdi. Öykü elini tutmasının şokuyla Mert'e bakıyordu. Şu an sanki Mert bu bilinçli yapmış gibime gelmişti. Bence bilinçliydi. Resmen onu sevmesini ona karşı kullanıyordu.

''Ona cidden aşık'' dedi Bora kulağıma eğilerek. Öyleydi. Aşıktı gerçekten. Keşke Mert'te onu sevseydi. Ama galiba öyle değildi. Düşünceli bir şekilde Bora ile yan yana durmuş onlara bakıyorduk. Öykü nefesini tutmuştu adeta. Arkadaşımı nefes alamamaktan öldürücek! Onlara müdahale etmek için adım attığımda Bora beni durdurdu. O sırada tekrar kapı çaldı. Ayrıca kapının önündekiler kapıyıda yumruklamayı ihmal etmediler.

''Ya farkındamısınız bilmiyorum ama o kapı açılmadan burdan gitmeyeceğiz'' dedim kararlı bir şekilde. Mert Öykü'den bana döndü. Öykü olayın şokunu atlatmiş olmalı ki Mert'ten uzaklaşıp bize döndü.

''İyi ara geri gitsinler'' dedi Mert Bora'ya bakarak. Bora telefonunu cebinden çıkarıyordu ki bileğini tuttum.

''Hayır o kızlar buraya gelicek ben onları geberttikten sonra giderler'' dedim ısrarla.

''Birincisi kız oldukları ne malum ? İkincisi kıskançlık sezdim sanki'' dedi Bora gülerek.

''Kapa çeneni eğer açmak istiyorsan çeneni değilde kaıyı açabilirsin mesela'' dedim sinirle. Bora daha çok güldü.

''Bence kıskandın'' dedi Bora gülerek.

''Hatta kıskandınız'' diyede eklemeyi unutmadı. Tabi Öykü'ye bakarak söylemesinden bahsetmiyorum bile. Sinirle gözlerimi devirdim.

''Ayy ayy bide sinirlenirmiş'' dedi Bora yanaklarımı sıkarak.

''Hey! Yapma'' dedim ellerini çekmeye çalışarak. O sırada tekrar kapı çaldı ve birinin telefonuda buna eşlik etmeye başladı.

''Ya yeter bu kadar aksiyon'' dedim ve elinden kurtuldum.

''O çalan telefon kimin ?'' dedim kaşlarımı kaldırarak. Bora korkak bir şekilde yavaşça elini kaldırdı. Hemen elimi cebine sokup telefonu çıkardım. Telefonun ekranını görmemle gözlerim kocaman olmuştu.

''Ecem kim ?'' dedim kaşlarımı çatarak önce Bora'ya sonra Mert'e bakarak. Telefonu açıyordum ki Bora elimden aldı.

''Hey! Geri ver şunu'' diye bağırdım.

''Hayır tabiki de vermiyceğim'' dedi gülerek. Sırıtışının ortasına bir tane çakasım geliyordu. O kadar sinirlendirmişti ki şu an beni.

''Siz kaşındınız'' dedim sinirle ve kapıya doğru ilerledim. Kapıya elimi koyup açıyordum ki... Bora hızla bana doğru yaklaştı ve... Dudaklarıma yapıştı...