Ne Bu Kitap Sevgisi ??

#28#

Sınıfta bir arkadaşıma söz vermiştim. Bölüm yazmam için bana kalem verdiğin için teşekkürler! :)

Multimedia Bora

''Sonunda geldik.'' dedi Öykü ve arabayı durdurdu. Gerçekten çok uzun bir yolculuktu. Yolculuk boyunca kitap okudum ve bu Öykü'yü deli etti. Kendisi araba kullanırken kitap okuyamadığı için sıkılıyormuş. Aslında doğru yaklaşık beş saattir yoldaydık. Eşyalarımızı alıp arabayı kapattık. Ben önden Öykü arkamdan ilerlemeye başladık. Evimin önüne geldiğim de durdum. Derin bir nefes alıp kapıya baktım. Yavaşça zile basıp beklemeye başladım. Kapıyı annem açtı.

''Hoşgeldin canım.'' dedi yüzünde çok büyük bir gülümsemesi vardı. Bir şey söylemeden içeri girdim. Annem hemen bana sarıldı. Bende ona sarılırdım ama elimde çantam var. Annem bende ayrıldığın da kapıda ki Öykü'ye baktı. Daha sonra bana döndü.

''Arkadaşın mı ?'' dedi hala aynı gülümsemesi yerindeydi. Hiç bir şey demeden sadece kafamı 'Evet' anlamında salladım.

''Gelsene canım.'' dedi annem. Öykü anneme gülümseyerek içeri girdi.

''Hadi siz içeri geçin.'' dedi annem.

''Yok biz odaya çıkalım.'' dedim ve odama çıkan merdivenlere doğru ilerlemeye başladım.

''Peki daha sonra aşağı in ama ve bu ne kadar çabuk olursa iyi olur tatlım.'' dedi annem. Ona cevap vermeden yukarı çıktım. Odama girdiğim de Öykü'de peşimden girdi. Suratın da tuhaf bir ifade var ama çözemedim.

''Bir şey mi oldu ?'' dedim kaşlarımı kaldırarak.

''Annem evleniyor demiştin dimi ?'' dedi o da tek kaşını kaldırarak.

''Evet.'' dedim sadece.

''O zaman annenle baban boşandı ?'' dedi hala tek kaşı havadayken. Onu doğrular şekilde kafamı 'Evet' anlamında salladım.

''Üzülmüyor musun ?'' dedi üzgün bir ifadeyle. Arkamı dönüp yatağıma ilerledim ve oturdum. Onun üzgün suratı aksine ben gayet normal bir şekildeydim. Öykü gelip yanıma oturdu.

''Aslında annemle babamla bizimle pek ilgilenmezdi.'' dedim ve biraz bekledim. Düşünüyordum. Kelimeler o kadar karmaşık geliyordu ki. Ne diye bileceği mi düşünüyordum.

''Bizimle derken ?'' dedi Öykü. Ona bakmadan karşımda ki toz pembe duvarıma bakıyordum.

''Boşver. Zaten daha sonra ayrılmaya karar verdiklerini söylediler. Aralarının nasıl olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Sonuçta daha aralarının benimle bile nasıl olduğunu bilmiyordum. O yüzünden pek üzülmüyorum yani annem bu sabah bana babamın evlendiğini söyledi. Bence annemde evlenebilir.'' dedim. Öykü'ye baktığım da anladığını belirten şekilde kafasını salladı. Odamı incelerken gözü bir şeye takıldı. Ayağı kalkıp makyaj aynamın önüne doğru ilerlemeye başladı. Oraya gittiğinde orada ki resmimi eline aldı.

Ads by 50CouponsAd Options

''Bu kim ?'' dedi resme bakarken. Ayağı kalkıp yanına gittim. Onunla olan resmimize bakıyordu. İkimiz de çok içten bir şekilde gülüyorduk. Bir an o günleri ne kadar çok özlediğimi düşündüm. İstemsizce yanağımdan bir yaş süzüldü. Öykü dönüp bana baktı.

''Hey! Tamam ağlama sadece sormuştum. Özür dilerim.'' dedi ve resmi yerine bıraktı. Resmi yerinden alıp buraya gelirken getirdiğim çantamın içine koydum.

''Özür dilenecek bir şey yok onun kim olduğunu sana sonra söylerim şimdi aşağı inelim'' dedim. Öykü kafasını salladı. Gözlerimi sildim ve önden ilerleyerek odadan çıktım. Merdivenlere ilerleyip aşağı indim. Salona girdiğim de annemin de burada olduğunu gördüm. Oturmuş dergi okuyordu. Geçip karşısında ki ikili koltuğa oturdum Öykü'de yanıma oturdu. Anneme baktım ama o bizi fark etmedi bile.

''Anne benimle ne konuşacaktın ?'' dedim. Annem başını kaldırıp bize baktı.

''Ahh! Pardon geldiğinizi fark etmemiştim.'' dedi.

''Konu ne ?'' dedim kaşlarımı kaldırarak.

''Konuya direk gireceğim ve anlatacağım umarım kabul edersin.'' dedi annem. Zaten daha şimdiden benim aleyhime bir şey olduğu çok belli. Büyük ihtimal hiç kabul etmeyeceğim bir şey.

''Seni dinliyorum.'' dedim anneme bakarken.

''Aslı, tatlım evleneceğim eşimle beraber bu evde kalacağız ve onun da bir çocuğu var. Sen de belki ara sıra buraya gelirsin ve biliyorsun ki bu evde o çocuğa oda yapabileceğimiz tek bir yer var.'' dedi. Gözlerimi kocaman açarak anneme baktım.

''Hayır.'' dedim net bir şekilde.

''Aslı bunu mecburuz tatlım.'' dedi annem. Onun sakinliğinin aksine ben köpürüyordum şu an.

''Hayır anne değiliz. İstiyorsan benim odamı ver ama orası olmaz.'' dedim.

''Aslı o zaman buraya geldiğinde senin kalacak bir yerin olmayacak.'' dedi annem.

''Olur anne sen merak etme. Ben orada da kalırım ki zaten artık bu eve pek geleceğimi sanmıyorum.'' dedim ve ayağı kalktım. Öykü'de benimle birlikte ayağı kalkmıştı.

''Aslı nereye ? Saçmalama kızım.'' dedi annem. Sinirle anneme döndüm.

''Ben mi saçmalıyorum ? Hiçte bile.'' dedim ve arkamı dönüp koşar adımlarla salondan çıktım. Hızla merdivenleri çıkıp odama girdim. Öykü'de peşimden gelmişti. Bavulumdan çıkardığım bir iki kıyafeti tekrar yerine koydum.

''Aslı sakin olur musun ?'' dedi Öykü. Kafamı kaldırıp ona baktım. Bir an durdum. Cidden biraz sakin olmalıyım. Gözlerimi kapatıp derin derin nefes aldım.

''Tamam sakinleştiğine göre sana bir şey söylemem gerekiyor. Buna güler misin yoksa daha çok mu sinirlenirsin ? Bilemiyorum'' dedi.

''Söyle.'' dedim sadece. Sesim gayet yumuşak çıkmıştı.

''Hani evdeyken sana bir işim var demiştim ya ben Mert'lere artık dayanamadığını ve evi terk ettiğini söyledim'' dediği şeye kahkaha atmaya başladım.

''Şu an gülüyorsun ama dediğim şeye gayet inandılar.'' dedi gülmemin arasında. Gülmem bittiğinde ciddi bir şekilde Öykü'ye baktım.

''Buradan gidelim mi ?'' dedim. Olduğu yerden odamda ki camdan dışarıya baktı.

''Hava henüz daha kararmamış. Hızlı olursak eve yetişiriz.'' dedi gülümseyerek.

İkimizde bavullarımızı alıp aşağı indik. Annem bizi fark ettiğinde yanımıza geldi.

''Anne üzgünüm.'' dedim ve anneme sarılıp geri çekildim. Annem bir şey demeyince bavulumu alıp evden çıktım. Öykü'de arkamdan çıkmıştı. Arabaya bavulları yerleştirip bindik.

Eve doğru yaklaşmıştık ki Öykü'nün telefonu çalmaya başladı. Arabayı biraz sağa doğru çekip durdurdu. Telefonunu çıkarıp açtı.

''Efendim.'' dedi. Karşıdakinin kim olduğu hakkında hiç bir fikrim yok.

''Burada.'' dedi bana bakarak. Bu kişi Mert olabilir. Karşıda ki kişi bir şey daha söylediğinde Öykü telefonu kulağından biraz uzaklaştırdı.

''Kan grubun ne ?'' dedi bana bakarak.

''AB RH negatif niye ki ?'' dedim anlamayan gözlerle Öykü'ye bakarak. Öykü kan grubumu karşı tarafa söyledikten sonra aldığı cevapla şok oldu.

''Tamam'' dedi ve kapattı.

''Bir şey mi olmuş ?'' dedi Öykü'ye bakarken.

''Evet. Hastaneye gidiyoruz.'' dedi ve arabayı çalıştırdı...