H568 [L.S]

45

لویی نفس عمیقی کشید و بعد از اینکه بارونیشو آویزون کرد، روی صندلیش نشست. چند دقیقه نشده که پاشو گذاشته بود تو شرکت و حالا داشت کلافه میشد. دستاشو بین موهاش برد و اونارو از اینی که هست، مرتب تر کرد.

پسر رو به روش با یه لبخند بزرگ روی لباش، دست به سینه بهش خیره شده بود و چشم ازش برنمیداشت. 

هری: نزدیک بود 

لویی نفسشو فوت کرد و چشم غره ای بهش رفت: لعنت بهشون

لویی که تا چند لحظه پیش روی صندلیش لم داده بود، نمایشی گلوشو صاف کرد و رسمی نشست. دستاشو روی میز بهم قفل کرد و لبخند کوچیکی به پسرش که دم در ایستاده بود، زد. 

لویی: بفرمائین اقای استایلز

اون پسر به تبعیت از لویی صاف ایستاد و آروم به سمت یکی از صندلی های جلوی میز رفت تا روش بشینه.

ماجرا از این قرار بود که هری از توی خونه بودن خسته شده بود و تقریبا از دو هفته پیش مغز لویی رو خورده بود که میخواد کار پیدا کنه.

کلی هم ناراحت بود که چون کالج نرفته جای خوب بهش کار نمیدن و از اونجایی که وقتی حرف از هری میشه، لویی یک آدم با پارانویای دوز بالا میشه، تصمیم گرفت بیارتش توی شرکت خودش و اینجا مشغول باشه.

هرچند با مخالفت های بی پایان هری روبه رو شد چون اون پسر میخواست حقوق خودشو داشته اما خب با یک سری ترفند های مخصوص خود لویی، راضی شده بود و حالا روبه روش نشسته تا مصاحبه ی کاریش رو انجام بده.

لویی: خب-

هری: میدونی که من عکاسی میکنم اما نه با دوربین حرفه ای و خب باید یاد بگیرمش و احتمالا هم هیچ وقت به خوبی کسایی که برات کار میکنن نشم، ولی...

لویی متفکر سرشو تکون داد و حرفشو قطع کرد.

لویی: قراره بهتر از اونا بشی!

هری لبخند زیبایی زد و دلش بهم پیچید. اوکی لویی بلده چطور با کلمات بازی کنه و هری عاشقشه.

هری: آمم..درضمن دوربین حرفه ای ندارم.

لویی که انگار از تشریفات و اینجور چیزا خسته شده بود، چشماشو بست و دستاشو جوری که انگار داشت، مگس میپروند، حرکت داد . 

لویی: اوکی اوکی..تو از قبلشم اینجا استخدا-

حرفش با صدای در قطع شد و بعد از اینکه اجازه داد، منشیش قدم هاشو به داخل اتاقش گذاشت اما تا خواست چیزی بگه، نگاهش به هری ای افتاد که مثل مدل ها لباس پوشیده بود و زیبا به نظر میرسید.

_اوه، نمیدونستم قراره با یک مدل مصاحبه داشته باشین 

اون دختر متفکر به دفترش نگاهی انداخت اما چیزی پیدا نکرد.