DAĞ

Penceremdeki koku

✨Bana hissettirdiklerini seviyorum.
Sanki her şey mümkünmüş gibi.
Sanki yaşamaya değermiş gibi...

Cahit Zarifoğlu

Bölüm 13-Penceremdeki koku

Bazen insan ne hissedeceğini bilmez.Ya da hissettikleri için kendisine içten içe kızarak bu duyguları görmezden gelmeye çalışır yani yok sayar.Yol boyunca neden bu kadar kötü hissettiğimi düşünüp durdum.Akın'ı arkamızda bıraktıktan sonra tamamen sessizliğe bürünmüştüm.Bir yanım aileme, evime gideceğim için mutluyken bir yanım ise garip bir şekilde huzursuzdu.

Daha üç gün önce o dağ evinden kaçarak evime gitmeye çalışmıştım.Şimdi ise utanmasam sakladığım gözyaşlarımı akıtmaya devam edecektim.

Karmakarışıktım...

Tam anlamıyla koca bir bilinmezliğin içindeydim.Akın'ı içten içe beğendimi biliyordum fakat neydi şimdi bu hissettiğim?

Tamamen saçmalık.

Şu an bu şekilde üzgün olmam koca bir saçmalık.Fakat elimde olmadan içimdeki sıkıntıyı gidermek için sadece ağlamak istiyordum.Kafamda dönen o tek ama benim için cevabı büyük anlam taşıyan sorunun cevabını düşünüp duruyordum.

Akın'ı bir daha görebilecek miyim?

Gözümden akan ilk gözyaşını çok hızlı bir şekilde Ali'ye çaktırmadan silerek başımı cama doğru çevirip dışarıyı izlemeye başlamıştım.Gördüklerimin bilincinde değildim tamamen düşüncelere dalmış yanımda Ali'nin olduğunu bile unutmuştum.

"Her şey yolunda mı?"

Ali'nin sorusuyla irkilerek hemen oturduğum yerde hafifçe toparlanıp tebessüm ederek "Değil gibi mi görünüyor?" Diye sordum.

Bunun üzerine Ali gözlerini kısa bir anlık yoldan çekip hızlıca yüzümü inceledi ardından tekrar yola odaklanarak ;

"Öyle gibi duruyor...Bilemedim.Ama kesinlikle mutlu gibi durmuyorsun."

Sesinde ki anlayış tınısını hissedebiliyordum.Öyle ki çok kısa bir an hissettiğim bu karışık duyguları anlatma hissi ile doldum.Tabii çok kısa sürede iyi bir fikir olmadığına kanaat getirip aynı şekilde tebessüm ederek ; "İnsanlardan uzak yaşamaya alıştım sanırım çok kısa sürede.Her ne kadar içten içe çok mutlu olsamda eminim sakinliği özleyeceğim."

Ali bakışlarını yoldan çekmeden "Evet o evin cidden öyle bir etkisi var.Ama emin ol bir kaç gün daha kalmış olsaydın sıkıntıdan ölürdün."

Söylediklerine bir cevap vermeyip konuyu değiştirerek;

"Sanada çok zahmet verdim Ali.Beni aslında terminale bırakırsan çok iyi olur."

"Saçmalama Mira.İkimizde aynı yere gidiyorken neden seni terminale bırakayım?Hem ne güzel yol arkadaşı oluyorsun bana bak." Diyerek güldü.

Gülmek gerçekten bulaşıcı.Ali o kadar pozitif bir insan ki yüzünde her daim tebessüm görmek mümkün.Sayesinde benimde azda olsa huzursuzluğum gitmeye başlamıştı.Söylediklerine şaşırarak;

"Akın'ın yanında kalacaksın sanıyordum ben.Sadece bir gece için mi bu karda o kadar yolu geldin yani?"

Sorumla yüzünde ki tebessüm silinerek hafif ciddi bir ifade ile "Bir şey almam gerekiyordu.Yollar açılmaya başlayınca hemen geldim o yüzden."

"Anladım..."

Kısa bir süre sessizlikten sonra aklıma gelen soruyla Ali'ye başımı çevirip "Sende mi polissin?"