DAĞ

Final II

"Aç şu kapıyı Allahın cezası!Aç dedim sana , çıkar beni burdan!" Sinirle tekrar elimi kapıya vurmuştum ancak sonuç yine koca bir sessizlik.

Söylediği şeylerden sonra hızla odadan çıkmıştı ve ben artık sinir krizi geçirme raddesine gelmiştim.Ne yapacağımı bilmez bir şekilde oturduğum yerde , yere çömeldim.Gözlerimden akan yaşlar yüzümün ıslanmasına sebep olurken , bakışlarım ahşap bloklarla kapatılmış pencereye kaydı.Daha kötüsü olmaz derken kendimi hep daha da kötüsünün içinde buluyordum.

Akan gözyaşlarımı elimin tersiyle silerken başımı hemen arkamda ki kapıya yasladım ve gözlerimi kapattım.Sakin olmam gerekiyordu.Şu an panik yapmamın bana hiçbir yararı yoktu.

"Geçicek...Geçicek , biliyorum."

Kendi kendime söylediğim şeyler az da olsa sakinleşmeme sebep olurken Cihangir'in söylediklerini düşünmeye başladım."Eve bile gidemeden seni onlar kaçırır" demişti.Muhtemelen babamın hasımlarından bahsediyordu...Başka kim beni , neden kaçırmak isteyebilir ki?

Sıkıntı ile derin bir nefes verip ellerimi saçlarımın arasından gergince geçirdim.Babamın bizi terk ettikten sonra millete attığı kazıkların nedeniydi bunlar.Tamam evet ama her kazık yiyende gidip karşı tarafın çocuğunu kaçırır mı ya?Normal şartlarda gidip şikayetçi olunurdu.Zaten babamın yaşadığı açığa çıktı.Bunu yapabilirlerdi ama tabii bahsettiğimiz insanlarda normal değildi ki.Kaçakçılık yapan veya silah ticareti gibi işlerle uğraşan adamlar gidip karakola şikayetçi mi olacaktı.

Düşündüğüm şeyle dudaklarımdan sinirle bir gülüş belirdi.Asıl konu bu değildi ki.Önceliğim burdan kaçmaktı.Aksi takdirde zorla ülke dışına çıkarılacaktım ki bu da yasa dışı yollardan olacaktı.Bir şekilde burdan kaçmalıydım ama nasıl?

Odanın kapısı kilitliydi , pencereden zaten çıkış imkansıza yakındı.Sinirle odanın içerisinde ileri geri yürürken aklıma gelen şeyle hızla odada bulunan şifonyere doğru ilerledim.Belki ufakta olsa işime yarayabilecek bir şey bulabilirdim.Yarın beni muhtemelen yine bağlayacaktı ve ufacık keskin bir şey bile benim işime yarayabilirdi.
Şifonyerin ardından yatağın başında bulunan komidinlere de baktım ancak hepsi boştu.Sadece bir paket ıslak mendil vardı ve komidinin üzerinde bir şişe su.

Sıkıntı ile bir nefes verip yatağa oturdum ve ellerimi saçlarımdan geçirerek öne doğru eğildim.Yerde ki dokuma halının motiflerine boş gözlerle bakarken ne olacağını düşünüyordum.Hayatımda hiç mi bir şey düzgün gitmezdi.Tam toparlamaya başlıyoruz derken yeniden her şey sarpa sarıyordu.Şu an için tek umudum Akın'ın beni bulmasıydı...

Az da olsa yüzüme vuran ışıkla gözlerimi açtığımda hemen karşımdaki ahşap bloklarla kapatılmış pencerenin aralık kısmından vuran gün ışığını görmemle hafifçe doğruldum.Etrafıma boş gözlerle bakarken evin de sessiz olduğunu fark ettim.Yatağa tekrar uzanırken gece bu şekilde uyuya kaldığımı ve örtüyü kullanmadığım için üşüdüğümü anlamıştım.Gözlerimi yavaşça kapatırken aklımda annem vardı.Haberi var mıydı mesela?Kaçırılma olayını bilmiyorsa bile benim için endişelendiği kesindi.Akın belki telaşlanmasın, korkmasın diye ona bir bahane bulmuş olabilirdi.

Kapı açılma sesi ve ardından bir kaç adım sesi duymamla hemen uzandığım yerden kalktım.Çok kısa süre sonra kaldığım odanın kapısının açılmasıyla karşımda Cihangir'i gördüm.

Eşikte durmaya devam ederken kapıyı sonuna kadar açtı ve eliyle salonun olduğu kısmı gösterdi.Normal şartlarda bu odadan çıkmak istemezdim ancak salonda olursam kaçma ihtimalim biraz daha artıyordu.Bir şey söylemeden odadan çıkarak salona doğru ilerlemeye başladım ve hemen arkamdan da Cihangir geliyordu.İçeri girmemizle salonda bulunan koltuklardan birine gidip oturdum.Bunun üzerine bir bana bir de dün beni bağladığı sandalyeye bakan Cihangir bir şey söylemeden amerikan mutfak olan kısma doğru yöneldi.Çay suyunu koyarken o , ben bir yandan kilitli olduğuna emin olduğum evin kapısına bakıyordum.