Şiddetli kar yağışında, hiç bilmediği yoldan aracını çıkaramayan Mira , tanımadığı bir yabancıdan yardım istemek zorunda kalır.
~
"Duvarlarına öfke ve barut kokusu sinmiş bu eve, nasıl kışın ortasında açan kardelen kokusunu getirdin..."
~
"Dedim y...
✨Olumlu olumsuz yorumlara açığım saygısızlık olmadığı sürece.Oy vermeyi unutmazsanız sevinirim.
Keyifli okumalar :)
1.Bölüm-Yol
💫Güle güle" diyebilecek kadar cesursan; hayat seni, yepyeni bir "merhaba" ile ödüllendirecektir. Paulo Coelho
Hayatta her zaman bakış açımı olumlu yönde tutmaya çalışmış , başıma gelen olumsuzlukları tecrübe edindim diye düşünürdüm.
Ben Mira Ak , sekiz yaşımda babam vefat ettiğinden beri annem ve ablamla iki katlı, küçük bir bahçesi olan , komşuluğun hala sıkı sıkıya devam ettiği mahallemizde babamın yokluğuna yıllarca alışmaya çalıştık.
Ablam ingilizce öğretmenliği yaptığı okulda ,Tuna eniştemle tanışıp iki sene önce evlendiler.Evimizin hemen üç sokak ilerisinde temiz bir dairede yeni hayatlarına başladılar.
Bense muhasebe bölümü mezunu olduğum halde mesleğimi yapmayıp babamın ölmeden önce sahip olduğu mahalledeki kitapçı dükkanını işletmeye karar vermiştim.Babam öldükten sonra annem bizi , dükkanın başına geçerek oradan kazandığı parayla okuttu.Fakat artık yaş alması nedeniyle, babamdan kalan yeri kapatmayıp ben işletme kararı almıştım.İlk başta her ne kadar kendi mesleğimi yapmamı istesede , orada huzur bulduğumu ve bunu yaparsam daha mutlu olacağımı söylediğimde kabul etmişti.
Ufak küçük bir kitapçı dükkanıydı.Benim gibi kitap aşığı biri için yaparken keyif aldığım en güzel işlerden biri.Sakin bir yapıya sahip olduğum için tek düze yaşamayı seviyordum.Ya da başka türlüsünü bilmiyordum.Ama huzurlu ve sakin yaşamımda kesinlikle mutluydum.
Aile bağlarımız babamın vefatından sonrada hiç kopmamış, aynı şekilde devam etmişti.Özellikle babaannem her sene mutlaka yanımıza gelir bir ay kalırdı.Şu son iki senedirde kışa girmeden ben babaannemi ziyarete gidiyordum.Otobüs yolculuğunu sevmediğim için kredi ile satın almış olduğum arabayla müzik dinleyerek ve sevdiğim yerlerde mola vererek Ankara'ya gider on beş gün kaldıktan sonra yine aynı şekilde geri dönerdim.
Bu sene tek fark dükkanda planlı olmayan bir şekilde tadilat işi çıkınca gitme planımı ertelemek durumunda kalmıştım ve bugüne kadar gidememiştim.Şimdi odamda valizimi hazırlarken , özellikle kışlık kıyafetler koyuyordum çünkü soğuk havalar etkisini yoğun bir şekilde göstermiş hatta kar beklenildiğini öğrenmiştim.
Ancak daha fazla iptal etmek istemediğim için bu seferde kar nedeniyle gitmemezlik yapamazdım.Zaten ana yollar hep açık oluyordu ve kış lastiklerim takılıydı.Babaannemi geçen hafta arayıp geleceğimi söylediğimden beri heyecanlanıp hazırlık yapmaya başlamıştı bile.
Son parça kıyafetlerimide koyarak valizimi kapattım.Doldurduğum taşınabilir sarj aletimide çantama attığımda sabah için hazır olduğumu düşündüm.Aslında arabada sarj edebiliyordum telefonumu ama işi şansa bırakmayanlardanım.Ne olur , ne olmaz diye düşünüp yanıma almayı tercih etmiştim.
Duştan çıktığım için hafif nemli olan saçlarımı iyice kurutup aşağı salona inmeye başladım.Annem koltukta oturmuş çayını içerken ;
"Yavrum bak kar yağışı olacakmış acaba gitmesen mi?"
"Annem yoğun bir yağış beklenmiyor baktım ben.Hem şimdi babaannem o kadar hazırlık yaptı biraz kar atacak diye gitmemezlik yaparsam kadının o kadar emeği boşa gidecek."
Annem kararsız bir şekilde bana bakarak "iyi diyorsun da inşallah dediğin gibi çok yağmaz.Aman diyim kızım bak dikkat et.Bari otobüsle gitseydin.Ne bu inatçılık anlamıyorum ki."derken ben mutfağa doğru gidip kendime çay koymuştum.
Annemle yaklaşık bir saat oturduktan sonra sabah 5.30'da uyanacağımdan dolayı uyumaya karar verip , annemi öperek odama çıktım.Sabah giyeceğim kıyafetlerimide hızlıca ayarlayarak yatağın içine girdim.Navigasyondan rotaya tekrar bakıp çevrimdışı kullanabileceğim haritayı da indirerek telefonu sarja takıp , uykunun kollarına kendimi bıraktım.
Sabah çalar saatin sesine uyanmamla gün henüz tam aydınlanmadığı için odam karanlıktı.Uykulu bir şekilde yataktan kalkarak lavaboya doğru adımladım.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra dişlerimi fırçaladım.Yüzüme krem sürüp , hafif bir rimel ve allık sürdükten sonra odama geçip giyindim.Her ne kadar seyahat edecek olsamda ruh gibi ortalıkta gezinemezdim.Fazla iddialı olmayı sevmezdim ama kıyafetime ve bakımıma her zaman dikkat ederdim.
Valizimi alarak yavaşça merdivenlerden inmeye başladım.Kapının kenarına koyup mutfakta yanan ışığı görmemle içeri doğru gittiğimde , annemin kahvaltı hazırladığını gördüm.Beni görmesiyle tebessüm ederek ;
"Gel kızım, yola çıkmadan birşeyler atıştır."
"Peri sultan kendini yormasaydın hiç.Ben yol üzerinde yerdim."
Annemin ismi Perihan olduğundan dolayı ona sık sık Peri sultan derdik.
Annem çayı koyarken "hadi otur , ben biliyorum senin o kahvaltılarını.Dışarının poğaçası sırf yağ.Mideni bozacak bir gün göreceksin..."derken ben masaya oturmuştum.
Hızlıca yaptığım kahvaltının ardından , odama çıkarak kol çantamıda alıp tekrar aşağıya indim.Gün yavaştan doğmaya başlamıştı.Aslında İstanbul'da en sevdiğim saatlerdi.Kalabalık sokakların , sessizliğe gömüldüğü ölü saatler...
Anneme sarılırken bir yandan dua ediyordu.Montumu giyip beremi takarak çantamı koluma aldım.Dış kapıyı açmamla yüzüme vuran soğuk irkilmeme neden olmuştu.Valizimi hemen dışarıya kapının yanına koyarak , ayakkabılarımı alıp giymeye başladım.
Annem duasını bitirmiş üzerinde ki hırkaya sarılırken bir yandan havaya bakıyordu.
"Hava soğuk ama pek kar yağacak gibi durmuyor.Sağ salim git inşallah kuzum."
"İnşallah anneciğim.Sen merak etme beni zaten sürekli arar haber veririm."
Başını sallayarak onayladı ve tekrar birbirimize sarıldık.Ardından kapıdan çıkarak bahçe kapısına doğru adımladım.Kapıyı açıp ardımdan tekrar kaptırken aracım hemen evin önünde park halindeydi.
Kapıları açarak valizimi bagaja koyup , anneme el salladıktan sonra ön koltuğa oturdum.Çantamı yanımda ki boş koltuğa koyarak arabayı çalıştırdım.Yaklaşık bir on dakika ön ve arka camdaki buzun erimesi için uğraştıktan sonra temizlendiğine kanaat edip , telefonumun bluetooth bağlantısını araçla eşleştirip , navigasyonu da açarak yola çıktım.
Çıktığım yolda beklentim bir önceki senelerde olduğu gibi sorunsuz şekilde babaanneme gitmek iken , yaşayacaklarımın hayatımda yepyeni bir sayfa açacağından habersiz bu yola çıkmıştım.
Tek çıkmıştım fakat bundan sonra asla tek olmayacaktım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨Eveeet...İlk bölüm bitti bile.Kısa bir bölüm olduğunu biliyorum ancak sonraki bölümler fazlasıyla uzun...Umarım beğenmişsinizdir.Asıl olaylar 2.bölümde başlıyor.Beğendiyseniz oylamayı unutmayın lütfen.
