"ဘာေျပာတယ္"
"အင္းေလ ..နာမည္ဆို ၊အန္တီ ခ်စ္သူပါဆို"
"တင္တင္စီးစီး.."
"တင္တင္ကိုမစီးပါဘူး..အန္တီကိုစီးမွာ"
"မင္းေနာ္.."
"အန္တီေနာ္"
ပ်ိဳစကားတစ္ခြန္းတည္းကို လၽွင္ျမန္စြာခြန္းတုံ႔ျပန္ေနသည့္ ရြယ္ေၾကာင့္ ပ်ိဳ လည္း အေနခိုက္ေနေတာ့၏။
"မင္းကြာ.."
"အန္တီကြာ.."
"ေတာ္ၿပီ..မင္းနဲ႔ ငါ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး"
"အန္တီက မေျပာခ်င္ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"ဟု ပ်ိဳနားကပ္ကာ ေျခဖ်ားေထာက္ရင္းေျပာသည့္ ရြယ္။
"မင္း ..မင္းကြာ" ဟု ေျပာရင္း လွည့္ထြက္ရန္ ႀကိဳးစားေပမဲ့ ရြယ္မွ လက္အား လွမ္းဆြဲလိုက္သည့္အတြက္ ထိန္းထားသည့္ပ်ိဳလည္း ရြယ္အား ပါးရိုက္လိုက္မိေတာ့၏။
"ျဖန္း"
ရြယ္ တစ္ေယာက္ အံဩသြားေပမဲ့အျပဳံးမပ်က္ေခ်။
"အင္း..ခ်တယ္ေပါ့ေလ"
ပ်ိဳ စိတ္တြင္ ေဒါသႏွင့္အတူ သနားစိတ္ထပ္တူဝင္လာေတာ့သည္။
"အင္း ခ်ေလ ..အန္တီကိုျပန္ခ်မွာ စိတ္သာခ်"ဟု ေျပာကာ တစ္ျခမ္းျပဳံးေလးျပဳံး မ်က္ခုံးေလးပင့္လၽွက္ ပ်ိဳ႕အားၾကည့္ကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။
ပ်ိဳလည္း ေျပာစရာစကားဆြံံ့အ သြားရင္းႏွင့္အတူ ႐ုံးခန္းထဲကို ငိုင္တိုင္တိုင္ ႏွင့္ျပန္ေရာက္လာေတာ့၏။
"အင္း ခ်ေလ ..အန္တီကိုျပန္ခ်မွာ စိတ္သာခ်"
"အင္း ခ်ေလ ...အန္တီကိုျပန္ခ်မွာ စိတ္သာခ်" ဟု ေသာ စကားအား ထပ္ခါတလဲလဲ ၾကားလာရသည့္ ပ်ိဳလည္း စိတ္ညစ္စ ျပဳလာရင္း စားပြဲေပၚ လက္တင္ကာ ေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"ခက္တာပဲကြာ ...စိတ္ညစ္ပါတယ္ "ဟု ေျပာရင္း သက္ျပင္းခ်မိေတာ့သည္။
ထို႔ေန႔ ပ်ိဳ လည္း လူနဲ႔ စိတ္ႏွင့္ မကပ္ပဲ အိမ္သို႔ ျပန္လာေတာ့၏။ အိမ္အဝတြင္ သူမ အား ႀကိဳဆိုေနသည့္ ေခြးေလးႏွစ္ေကာင္ကိုေတာင္ အရင္လို မေခ်ာ့ျမဴနိုင္ေတာ့ပဲ အိမ္ထဲသို႔ အဝင္ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ေနသည့္ ဆုဆု ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။
"တီတီ...." ဟု ေျပာရင္း ဆုဆု လည္း ပ်ိဳ႕အိတ္ကို လွမ္းဆြဲကာ ႀကိဳေတာ့၏။
"အင္း...ေရာက္ေနတာလား"
"ဟုတ္..."
ဆုဆု လည္း ပ်ိဳ မ်က္ႏွာအား အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
