"ပ်ိဳ ...."
ေျဖးညႇင္းစြာ သူ႔ ေခါင္းေလးအား ခါျပရွာသည့္ ပ်ိဳ ။
"မငိုနဲ႔..."
ေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေျပာေနသည့္ အတြက္ရြယ္ မၾကားေပ။
"ဘာေျပာခ်င္တာလဲပ်ိဳ " ဟု ဆိုလၽွက္ ရြယ္ လည္း ပ်ိဳ႕ ႏွုတ္ခမ္းနားသို႔ ကပ္လာေတာ့သည္။
"ေမာင္ ...မငိုပါနဲ႔ "
ငိုခ်င္ရဲ့ လက္တို႔ ျဖစ္ေနသည့္ ရြယ္လည္း ပ်ိဳ တားကာမွ ငိုမိသည္။
"ပ်ိဳရယ္..."
ေခါင္းေလး ခါျပရင္း ရြယ့္ လက္မ်ား အား ဖြဖြေလး ကိုင္လိုက္သည့္ ေဆးသြင္းထားသည့္ ပ်ိဳ႕၏
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ရြယ္ တယုတယ ၾကည့္ေနမိသည္။
"လွေနတုန္းပါပဲ ..."ဟု ဆိုလၽွက္ ရြယ္လည္း ပ်ိဳ႕ လက္ဖမိုးေလး အား ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။
"စိတ္ပူ ေနခဲ့ရတာ ပ်ိဳ ရယ္ ၊ ေက်းဇူး ...ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ အခ်စ္ရယ္ သတိရလာေပးလို႔ " ဟု ဆိုရင္း တရွုတ္ရွုတ္ ငို ေနမိသည္။
"ဟင့္အင္း ....မငိုပါနဲ႔ ေမာင္"ဟု ေျပာသည့္ ေလသံ ေလး က အစ ရြယ့္အတြက္ သနား စိတ္ ျဖစ္ေပၚေစသည္။
"ပင္ပန္းခဲ့ၾကၿပီ.."
ထိုစကားေၾကာင့္ အန္တီသင္းႏွင့္ ရြယ္ ငိုေတာ့သည္။
"မမပ်ိဳ ေနေကာင္းလာဖို႔သာ အေရးႀကီးတာပါ မမပ်ိဳရယ္ "
"ပ်ိဳ သာ ပင္ပန္းခဲ့ရတာပါ ၊ ပ်ိဳ ပင္ပန္းခဲ့ရပါၿပီ " ဟု ေျပာကာ လက္ေလးမ်ားကို နမ္းေနေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္ထိုကဲ့သို႔ နမ္းေနသည့္ ရြယ့္ ကို ၾကည့္ေနသည့္ ပ်ိဳ႕ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ အခ်စ္၏ အရိပ္ေလးမ်ား ပါဝင္ေနသည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဟု သူ႔လက္ေလးကို တယုတယ ကိုင္ထားသည့္ ရြယ့္ လက္မ်ားကို ၾကည့္ေနမိသည္။
"ပိန္ ..ပိန္သြားတယ္ "
ရြယ့္ မ်က္ဝန္းမ်ား စိုရြဲ ေနေတာ့သည္။
"ဟင့္အင္း ..."ဟု ေျပာရင္း ရြယ့္လည္း ေခါင္းေလး ခါရင္းပင္။
"ပ်ိဳ႕ ကို ေမာင္ စိတ္အရမ္းပူခဲ့ တာ ၊ ေမာင္ ေသမွာထပ္ပိုၿပီး ပ်ိဳမရွိပဲ ရွင္သန္ ရမွာကို ပိုေၾကာက္ခဲ့တာ" ဟု ေျပာရင္း ကိုင္ထားသည့္ လက္ေလးကိုသာ ၾကည့္ၿပီ ငိုေနမိသည္။
