"အန်တီသိလား ..တောင်ကျချောင်းက စီးတဲ့ရေကိုသာ တားရင်တားလို့ရကောင်းရမယ် ဒီက အန်တီကို ချစ်ပြီးပြိုကျစီးနေတဲ့ရေကတော့ ဘယ်သူကိုမှ ဘယ်လိုမှတားမရတာသိလား" ဟု ရွယ် သူမကို ပြောရင်း ချည်သွားပေးသည်ကို သတိရသွားတော့သည်။
"တောက်..." ဟုခေါ်မိသော်လည်းသူမ အနည်းငယ်ပြုံးမိသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင်တောင်သတိမထားမိချေ။
ထို့နောက် ပျိုမှာ ထိုကဲ့သို့ ချည်ထားသည့်scarf အားဖြည်လိုက်ချိန် စက္ကူလေးတစ်ရွက်လိပ်ရာလေးနဲ့ထွက်လာတော့၏။
ပျိုလည်း ထိုစက္ကူကို ဖွင့်ရန် ဟန်အပြင် ရုံးတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရသည့်အတွက် ထိုစက္ကူအား အံဆွဲထဲ ထည့်လိုက်တော့သည်။
"မမပျို"
ဝင်လာသူမှာ ငယ်ငယ်။
"အေး..."
"ဒါလေး Luna ကုမ္ပဏီက ပို့လိုက်တာတဲ့"ဟုပြောရင်း အနည်းငယ်ကြီးသည့် ဗူးကြီးကို ပျို့ရုံးခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် တင်လိုက်တော့၏။
"ဘာကြီးတုန်းဟ" ဟုပြောရင်း လှလှပပလေး ဖဲပြားလေးများနှင့် ချည်ထားသည့် ထိုဗူးအား သူမလက်ချောင်းလှလှလေးများနှင့် ဖြည်နေတော့သည်။
ထိုဗူးထဲတွင် ရှိနေသည့်အရာလေးမှာ ပိုးထည်အပြာဝမ်းဆက်လေးပင်။ အပေါ်တွင်လည်း စာအိတ်တစ်အိတ်ပါသည့်အတွက် ပျိုလည်း ထိုစာအိတ်လေးကိုဖွင့်ကာ ဖတ်လိုက်တော့သည်။
" ဒေါ်ပျိုမြင့်မြတ်ချယ် ...ဝတ်နော် ၊ ပွဲနေ့ကျ ဝတ်ခဲ့ပါနော် ...ရွှေမင်းသမီး ပိုးထည်တိုက်ကို အကူညီတောင်းပြီ ဒေါ်ပျိုမြင့်မြတ်ချယ်အတွက် သီးသန့် ချုပ်ခိုင်းလိုက်တာ ဝတ်နော်" ဟု လက်ရေးဖြင့်ရေးထားသည့် ဦးကိုလတ်၏ စာတစ်စောင်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။
"တောက်..."ဟုခေါက်ရင်း သူမ လက်ကိုင်အိတ်နှင့် ကားသော့အားယူကာ ထွက်မည့်အချိန် ဟူး ဟုသက်ပြင်းချလျှက် နောက်သို့ပြန်ဆုတ်ကာ သူမ နေရာတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်တော့သည်။
"ကျွန်မ အတွက် သံပရာချဉ်ချဉ်လေးတစ်ခွက်လောက်"ဟု ပြောသည့် ပျိုအသံမှာ အားအတော်မရှိပေ။
"ဟုတ်ကဲ့မမ" ဟုပြောရင်း ငယ်ငယ်လည်း လျှင်လျှင်မြန်မြန် ထွက်သွားတော့သည်။ပျိုလည်း ဇက်ကြောများ ချိုးနေရင်း သူမ၏ ဆံပင်များအား ညှပ်ထားသည့် ဆံညှပ်ကိုပါ ဖြည်ချလိုက်တော့၏။
