"ဟူး.."ဟု သက္ျပင္းခ်သည့္ထိုအသံမွာ တီခ်ယ္နီႏွင့္ဖုန္းေျပာၿပီး ရြယ္ပင္။ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္ရင္း ေဘးရွိ ဂစ္တာအား ယူလိုက္ရင္း တီးလိုက္ရင္း..
"ေနမင္းကြဲ႕ ၿငိဳးရင္ ..
မိုးညေမွာင္ အရိပ္ဝယ္
အို ပ်ိဳရယ္ အနမ္းေဝျဖာမယ္.."ဟု ဆိုလိုက္ရင္း ဂစ္တာအား ေဘးသို႔ျပန္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
ေနာက္တေန႔မနက္ my garden တြင္ ..
latte တစ္ခြက္မွာရင္း နီနီ အလာကိုေစာင့္ေနသည့္ရြယ္ နားသို႔ ေရာက္လာသူမွာ ဆုဆုပင္။
"well well well မေတြ႕တာအေတာ္ၾကာေရာ"ဟု ေျပာရင္း ရြယ္ေဘးရွိ ခုံတြင္ ထိုင္လိုက္ေတာ့၏။
"ဆုဆု.."
"အို႔ မွတ္မိေသးသား" ဟုေျပာကာ စားပြဲေပၚသို႔ သူမ၏ ေနကာမ်က္မွန္ ကိုတင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဆု..ငါ ဧည္သည့္ေတြ႕စရာရွိေသးတယ္" ဟု ရြယ္မွ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ရွိ နာရီကို ၾကည့္ကာ ေျပာသည္။
"ဘာလဲ next one လား"
"ဆုဆု..."
"ရြယ္လင္းေမာင္ နင္ဘာေတြေရြ႕ေနလဲေတာ့ငါမသိဘူး ၊ဒါေပမဲ့ က်န္ခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္လက္က်န္ကို ေထာက္ထားၿပီး ေျပာမယ္ ..အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာက နင့္ကစားစရာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ..နင္တကယ္ခ်စ္တဲ့သူမေတြ႕ေသးလို႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္က် နင့္ကစားခဲ့တဲ့ သူေတြရဲ့ ဝဋ္ကို နင့္အႀကီးအက်ယ္လည္ဦးမွာပဲ" ဟုေျပာရင္း ျပဳံးကာထြက္သြားသည့္ ဆုဆုစကားေၾကာင့္ ရြယ္ရင္ထဲ တမ်ိဳးခံစားလာရၿပီး နစ္မြန္းေနေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္ သိပ္မၾကာ ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္လာသူမွာ နီနီ။
"တီခ်ယ္.."ဟု ထကာ ေခၚလိုက္သည့္ ရြယ္ေၾကာင့္ နီနီလည္း ရြယ္ရွိရာသို႔ေရာက္လာေတာ့သည္။
"ရြယ္ .."ဟု ေခၚလိုက္ရင္း နီနီလည္းထိုင္ခုံတြင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
"တီခ်ယ္ ဘာစားမလဲ"
"coke တစ္ခြက္ပဲေပးပါ" ဟု waiter အားေျပာကာ ရြယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့၏။
"ရြယ္မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား၊ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ရွင္...မဟုတ္ပါဘူးေကာင္းပါတယ္ ၊တီခ်ယ့္ကို ရြယ္ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး ေျပာခ်င္တာေတြရွိလို႔"
