"ဒီေလာကႀကီးသိေနတာ ပိုလြယ္ကူတာေပါ့" ဟုဆိုရင္း သူမ ေရွ႕တြင္ ခ်ထားသည့္ ေကာ္ဖီ ခြက္ကိုယူကာ ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။
"သမီး ဘာေတြ စဥ္းစားေနလဲဆိုတာ ဦးေတာင္ မမွီနိုင္ေတာ့တဲ့ level တစ္ခု ေရာက္သြားၿပီထင္တယ္"
"ဆု တတ္နိုင္တာ မွန္သမၽွ လုပ္ေပးမွာပါ ၊ ဦး ဘက္ကလည္း တာဝန္ေက် ဖို႔လိုမယ္"
"ဟားဟားဟား.....သမီးက သိပ္ ဥာဏ္ေကာင္းတာပဲ၊ သမီး စကားေျပာပုံကို ဦးျဖင့္ သေဘာေတာင္က်ေနၿပီ"
တစ္ဖက္ရွိ ေဆး႐ုံတြင္ လူနာကို ျပဳစုရင္း အားရသည္ကို မရွိသည့္ ရြယ့္ ကို အန္တီသင္း ထိုင္ၾကည့္မိရင္း အစ္မ ျဖစ္သူ အဖို႔ ပီတိ ျဖာေနရသည္။
"ရပါၿပီ...အိမ္ျပန္ၿပီး နားေတာ့ " ဟု ေလသံႏွင့္ တိုးတိုးေလးသာ ေျပာသည့္ ပ်ိဳ ။
"ဟင့္အင္း..." ဟု ဆိုလၽွက္ ေဘးရွိ ေဆးထုပ္မ်ားအား သိမ္းရင္း အလုပ္မ်ားေနသည္။
ထိုစဥ္ ထိုင္ေနရာမွ သင္းသင္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အလၽွင္ျမန္ ပ်ိဳ႕ နားသို႔ ထလာရင္း ျပာျပာသလဲ ပ်ိဳ႕ အား ေခၚေနေတာ့သည္။
"မမပ်ိဳ...မမ၊ မမ အဆင္ေျပရဲ့လား"
ထိုစကားေၾကာင့္ ေက်ာေပးကာ အလုပ္မ်ားေနသည့္ ရြယ္လည္း ပ်ိဳ႕အား လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၏။
ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ား အန္ေနသည္ကို ရြယ္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္အတြက္ ေျခေထာက္မ်ား ေနာက္သို႔ယိုင္က်သြားရင္း ေၾကာင္သြားေတာ့သည္။
"မမပ်ိဳ ....မမ"
သင္းသင္းလည္း ဆရာဝန္အား အလၽွင္ျမန္ထြက္ေခၚခ်ိန္ တအံ့တၾသႏွင့္ ေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္ ရြယ့္ဆီ မ်က္ဝန္းတစ္စုံမွ အသနားခံေနသည့္ အဓိပၸါယ္မ်ားႏွင့္ အတူ ၾကည့္ေနရင္းမၾကာ ဆရာဝန္မ်ား ဝင္လာေတာ့သည္။
"ေဒၚပ်ိဳျမင့္ျမတ္ခ်ယ္...ေဒၚပ်ိဳျမင့္ျမတ္ခ်ယ္" ဟု ေခၚေနသူမွ ေခၚ၊ "မမရယ္" ဟု ေနာက္မွ ေခၚသူမွ လည္း ေခၚေနေသာ္လည္း မည္သည့္ စကားမ်ားမွ ေျပာမထြက္ေနပဲ ေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္ ရြယ္ ။
သတိရွိေနသည့္ ပ်ိဳ လည္း သိပ္မၾကာ ေမ့ေမ်ာသြားသည့္ အတြက္ အေရးေပၚခန္းထဲ ထည့္ရန္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ ရြယ္ ဒူးမ်ားေထာက္က်သြားေတာ့သည္။ သူမ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ မ်က္ဝန္းေသမ်ားႏွင့္သာ ။
