"ပျို ...."
ဖြေးညှင်းစွာ သူ့ ခေါင်းလေးအား ခါပြရှာသည့် ပျို ။
"မငိုနဲ့..."
လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် ပြောနေသည့် အတွက်ရွယ် မကြားပေ။
"ဘာပြောချင်တာလဲပျို " ဟု ဆိုလျှက် ရွယ် လည်း ပျို့ နှုတ်ခမ်းနားသို့ ကပ်လာတော့သည်။
"မောင် ...မငိုပါနဲ့ "
ငိုချင်ရဲ့ လက်တို့ ဖြစ်နေသည့် ရွယ်လည်း ပျို တားကာမှ ငိုမိသည်။
"ပျိုရယ်..."
ခေါင်းလေး ခါပြရင်း ရွယ့် လက်များ အား ဖွဖွလေး ကိုင်လိုက်သည့် ဆေးသွင်းထားသည့် ပျို့၏
လက်ချောင်းလေးများကို ရွယ် တယုတယ ကြည့်နေမိသည်။
"လှနေတုန်းပါပဲ ..."ဟု ဆိုလျှက် ရွယ်လည်း ပျို့ လက်ဖမိုးလေး အား ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။
"စိတ်ပူ နေခဲ့ရတာ ပျို ရယ် ၊ ကျေးဇူး ...ကျေးဇူး တင်ပါတယ် အချစ်ရယ် သတိရလာပေးလို့ " ဟု ဆိုရင်း တရှုတ်ရှုတ် ငို နေမိသည်။
"ဟင့်အင်း ....မငိုပါနဲ့ မောင်"ဟု ပြောသည့် လေသံ လေး က အစ ရွယ့်အတွက် သနား စိတ် ဖြစ်ပေါ်စေသည်။
"ပင်ပန်းခဲ့ကြပြီ.."
ထိုစကားကြောင့် အန်တီသင်းနှင့် ရွယ် ငိုတော့သည်။
"မမပျို နေကောင်းလာဖို့သာ အရေးကြီးတာပါ မမပျိုရယ် "
"ပျို သာ ပင်ပန်းခဲ့ရတာပါ ၊ ပျို ပင်ပန်းခဲ့ရပါပြီ " ဟု ပြောကာ လက်လေးများကို နမ်းနေတော့သည်။ထိုအချိန်ထိုကဲ့သို့ နမ်းနေသည့် ရွယ့် ကို ကြည့်နေသည့် ပျို့ မျက်ဝန်းများမှာ အချစ်၏ အရိပ်လေးများ ပါဝင်နေသည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်" ဟု သူ့လက်လေးကို တယုတယ ကိုင်ထားသည့် ရွယ့် လက်များကို ကြည့်နေမိသည်။
"ပိန် ..ပိန်သွားတယ် "
ရွယ့် မျက်ဝန်းများ စိုရွဲ နေတော့သည်။
"ဟင့်အင်း ..."ဟု ပြောရင်း ရွယ့်လည်း ခေါင်းလေး ခါရင်းပင်။
"ပျို့ ကို မောင် စိတ်အရမ်းပူခဲ့ တာ ၊ မောင် သေမှာထပ်ပိုပြီး ပျိုမရှိပဲ ရှင်သန် ရမှာကို ပိုကြောက်ခဲ့တာ" ဟု ပြောရင်း ကိုင်ထားသည့် လက်လေးကိုသာ ကြည့်ပြီ ငိုနေမိသည်။
