Şeytanın Tüyleri

Tatlı Çöl Gülü

Yağmuru hayal ediyorum
Çöl kumlarında bahçeleri hayal ediyorum

Acıların içinde uyanıyorum
Zaman ellerimden akıp giderken aşkı hayal ediyorum.
Ateşi hayal ediyorum.

Bu hayaller asla yorulmayan bir atın boynuna asılı
Ve Alevler içinde.
Onun gölgeleri bir erkeğin arzuladığı şekilde oynuyor.

Bu çöl gülü.

Onun her bir maskesi, gizli bir sözdür

Pamir sevdiğinin kollarındayken nefes nefese hıçkırarak ağlamayı sürdürdü.

Birlikte mekandan ayrıldıktan sonra yol boyunca konuşmadan Güngör'ün evine vardıklarında daha demin birbirinin bedeninde tam bir bütün olan iki ruh değil gibi. İki utangaç yabancı gibi. Sırayla duşlarını aldıklarında ve Güngör'ün kıyafetlerinden giydiğinde Pamir kendini tutamadan bir hıçkırık koyverdi.

Ve hıçkırıkla birlikte tuzlu göz yaşları.

Haklı bir sitemdi. "Neden söylemedin ?"

Güngör oğlanı sinesine bastırıp saçlarını sevse de altın tutamlara birer öpücük bırakıp titrek bir nefes verdi. Pamir sitemle yükseltti sesini. "Neden gelmedin !"

"Özür dilerim."diye fısıldadı Güngör oğlanı ay ışığı vuran yatakta göğsüne sıkıca bastırıp.

"Bana bir hikaye borcun var."dedi Pamir dudaklarını ısırıp yorgun kahvelerini dikerken kara gözlere.

"Seve seve anlatırım."diye fısıldadı Güngör buruk bir gülüşle. "Nereden başlamam gerekli ?"

"Her şeyin ilki güzel."diye fısıldadı Pamir burukça. Acıyla yutkunup dünyada sahip olduğu tek şey gibi sarıldı ona. "Neden gelmedin Güngör ? Ben ölürken neden.."

"Her şey."dedi Güngör dudaklarını birbirine bastırıp. "Ben henüz yedinci sınıftayken,aptal bir oyun sitesinde beşinci sınıftan bir çocukla tanışmamla başladı."diye açıkladı kendini.

"O yaz o denli sıkılmıştım ki...Bilgisayar oyunlarıyla geçen bir yazdı. Ve babam karnem için istediğim bilgisayarı da almıştı."diye fısıldadı. Güldü ufak bir kahkaha ile Güngör o tatlı çocukluk anılarıyla.

"Bu ufak bir oğlan için ne demek biliyor musun Pamir ? Hiç uyumadan deli gibi video oyunu oynamak demek."

Huzurla gözlerini yumup bedenini daha da bastırdı Pamir.

"Oyun sitesinin chat grubunda ve...Rpg sayfalarında durmadan aktif olan biri vardı. Ve gecenin bir köründe başka hangi çocuk kendi yaş grubundan birini bulurdu ki ?"dedi Güngör gülerek. "Sanırım ikimiz de ebeveynleri uyuduğumuza ikna edip gizlice bilgisayarla oynuyorduk geceleri."

"Sonra her gece..Her gece oyunlar oynamaya başladık."dedi Pamir. "Ve bunu yetişkin olurken de oyunlara sürdürdük."

"Doğru."diye fısıldadı Güngör yutkunup.

"Bir yabancıydım. Beni tanımıyordun. Ben kendimden bahsetmekten nefret ederdim. Ama sen durmadan beni günlüğün gibi kullanırdın. Ve sen üzüldükçe."dedi Güngör kaş çatıp. "Kendim de bir çocuk olduğumu unuturdum. Sanki seni üzen herkesi yok edecekmiş gibi. Büyümüş hissederdim."

"Sonra Pamir. Sen ve ablanın küçük dünyasındaydık. Biliyordum. Mutsuz ve yalnızdın. Dışlanan,ailesini özleyen. Kabul edilmeyen bir oğlandın."dedi Güngör yutkunup. "Ben senin aksine sanırım hep patronluk taslayan ve ilgi odağı olandım."