Şeytanın Tüyleri

Sende Kayıp

Gece yarısı yatağın diğer ucunda uzanan esmerin yüzüne ayın ışığı düşüyordu hafifçe. Sabah saatlerine az kalmıştı,şafak sökecekti.

"Ne düşünüyorsun?"dedi Güngör uykudan boğuk sesiyle.

"Bizi."diye yanıtladı Pamir dudaklarını ısırıp. "Benim hayatımda bu kadar öneme sahipken..Nasıl her şeyin bu kadar karmaşık hale gelişini."

"Bana kızgındın."dedi Güngör buruk bir gülüşle. "Yani öyle olmalısın,yanılıyor muyum?"

"Biraz."dedi Pamir yutkunup. Sarı saçları yastığa sürtünmekten kabarık kuş yuvasına dönse de  yüzünü Güngör'e çevirip hafifçe iç çekti. "Pelin ile birlikte sende gitmiş gibiydin Orion."

"Zorundaydım."diye mırıldandı Güngör umutsuzca. 

"Tamamen kaybolmuştum. Ablam yani tek ebeveynim de hayatımdan gittiğinde. Ne aile ne arkadaş...Hatta gece göklerdeki yıldız Orion bile ekranın arkasındaki hayaletim dahi bana sırt çevirmiş gibiydi."diye mırıldandı Pamir. "Biliyor musun ? Eskiden günlüğüm gibi konuştuğum biriyle sadece gece saatlerinde oyun oynamak ve yüzeysel sayılacak muhabbetler yapmak daha da acıydı."

"Biliyorum ama sana tamamen gelebilmek için neredeyse hiç uyumadan okul,dersler,kurs ve dershaneler..."diye mırıldandı Güngör kollarını Pamir'e sarıp. "Sonra da.."

"Sonra...İstanbul'a gelince. Neden iki sene sürdü bana ulaşman? Neden çıkmadın karşıma."diye yanıtladı Pamir.

"Ailem."diye yanıtladı Güngör.

"Benim yüzümden mi?"diye mırıldandı Pamir gözleri dolarken sıkıca yumdu göz kapaklarını.

"Ne İstanbul'a gitmemi istiyorlardı ne de...Boşver."

"Yönelimini biliyorlar mı?"diye yanıtladı Pamir yutkunup.

"Homoseksüel sayılmam."dedi Güngör alaylı sesiyle. "Pamirseksüel diyebilirim."

"Nasıl öğrendiler?"diye mırıldandı Pamir sıkıca esmerin koluna sarılırken.

"Bütün gününü bilgisayar ve telefonunda geçiren çocuklarının tüm zamanını neye harcadığını merak ettiler."diye fısıldadı Güngör. "İstanbul'da yaşayan ufak bir oğlanı da pek karşılamadılar. Senin şehrine gelmemi de . Senin için gelmemi de."

"Küs müsünüz?"diye fısıldadı Pamir acıyla. "Benim yüzümden..."

"Sen değil. Kendi şehrimden biri de olabilirdi.Ya da bir başkası. Ne olursa olsun sevdiğim kişi için giderdim. Çünkü orada bana ihtiyacı olan biri vardı."diye yutkundu Güngör. "Ama onlar bunu bir lanet gibi hatta iğrenç bir hastalık gibi yadırgayınca...Sanırım doğru olanı yaptığımı bir kez daha anladım."

"S-Seni kovdular mı yoksa?"

"Sayılmaz."diye yanıtladı Güngör. "Tanıdıkları tüm güzel kızları tek tek eve doldurmaya başladılar. Hangisi aklımı çelerse diye..."

"Ama.."

"Ama çelemezler."dedi Güngör göz kırpıp. "Benim aklım ben de değildi zaten,sendeydi. Kalbimle birlikte."

"Kızgın mısın ? Ailene.." Pamir yorgunca sardı esmerin bedenini.

"Hayır."diye mırıldandı Güngör. "Sadece...Utanç doluyum. Bunu bilerek,benim ne olduğumu bilerek hiç bir şeyden haberi olmayan kızlara umut verecek kadar çaresiz halde oldukları için.Kendi çocuklarını zaten mahvetmekten çekinmezken başka bir çocuğu daha harcayacakları için."

"Kızlar.."diye mırıldandı Pamir. "Nasıl reddettin."

"Hepsi çok tatlıydı ve anlayışlıydı sanırım bizimkilerin aksine. Biraz laf arasında değindikten sonra saygı duydular."diye güldü Güngör. "Hatta baya baya gazladılar beni,sevimli bulmuşlar sana olan duygularımı. Bir tanesi hariç onunla epey uğraştım."

"Nasıl ?"

"Kız inatla ben seni düzeltebilirim diyordu sanki bozuk kumandaya vurunca çalıştırmaya çalışıyor gibiydi amına koyayım."diye homurdandı Güngör sinirle. "Cidden, beni düzeltebilirmiş."

"Sonra?"dedi Pamir alayla. "Ne yaptı reset mi attı sana ?"

"Cinsel yolla bulaşan hastalık taşıdığımı söyledim."diye sırıttı Güngör. "AİDS taşıyıcısı olmak ister misin bilmem ama bebek yapamayız, eğer kabulse evlenebiliriz dedim."

"OHA!"diye gürledi Pamir genizden bir kahkaha savururken. "Ne yaptı?"

"Elini üzerimden çekip lavaboya koştu ve sanırım derisi kazınana kadar yıkadı ellerini."diye burun kıvırdı Güngör. "Ter yoluyla da geçer diye endişelenmiş."

"Annenler duydu mu ?"dedi Pamir irileşen gözlerle.

"İşte küçük minik aşk kuşum benim."diye sırıttı Güngör. "Böylece ellerini eteklerini benden çektiler ve cebime biraz harçlık ve otobüs bileti alarak beni kaderime terk ettiler gelecek hayatımda."

"Neden yalanlamadın ?"diye mırıldandı Pamir irileşen kahveleri ve "o" harfine dönüşen aralanan dudakları ile.

"Peşimi bıraksınlar diye."diye sırıttı Güngör. "Tek şeytan kendin sanıyorsun da..Var bizim de bildiklerimiz. Anlayışlı ya da saygılı tipler değil. Oğullarının doğru olduğunu senin onu yoldan çıkaran bir iblis olduğunu iddaa edecek kadar katı tipler."

"Benim için mi cidden ?"

"Elbette. Sana gelmem için bir engeldiler."diye yanıtladı Güngör. "Sana gelsem bile seni benden alabilecek engellerdi."

"S-Sen cidden..."

"Evet senin için biraz harcadım onları."diye sırıttı Güngör. "Cinsel yolla bulaşan hastalıklara sahip düşkün,ibne ve muhtemelen müptezel olacak bir çocuk istemediler."

"Bak cidden taşıyorsan ölümü öp ki  söyle."dedi Pamir suratını ekşitip.

"İlkimsin."diye yanıtladı Güngör göz devirip.

"Sen de!"diye gürledi Pamir sırıtıp.

"O halde birbirimize bulaşacak tek şey grip ?"diye sırıttı Güngör. "Hadi uyuyalım çok yorgunum."

"Bir anda ailen çıkıp senden özür dilese.."dedi Pamir yutkunup. "Ne tepki verirsin?"

"Bilmem,eyvallah der geçerim. İlgilenmiyorum. Sana gelebilmek için veda etmem gerekiyorsa yine veda ederdim onlara."diye yanıtladı Güngör oğlanın omzuna öpücük kondurup göğsüne yaslarken.

"Bana gelirken.."dedi Pamir merakla. "Neler yaşadın başka? Ciddiyim...Neler oldu."

"Uykum var."dedi Güngör oğlanı geçiştirip. "Sevişmiyorsak uyu. Sevişemeyiz çünkü canın yanar. O yüzden düz mantık yat uyu."

"Ben sana gelmeden önce yollarımı çok kaybettim. Hatta yolumun sen olduğunu bile unutarak...Derin bir bağı yüzeysel hale getirdim."dedi Pamir yutkunup. "Ama sen yollar yaratmışsın. Bana geldiğin yollar.."

"Hepsini anlatırsam kitap olur."diye fısıldadı Güngör. "Yolun sonunda istediğim yerdeyim,istikamete vardım."

"Bundan sonra ne olacak.."

"Sonsuza dek benimle olacaksın."diye sırıttı Güngör. "Ben Orion sen ise Artemis. Ben her gece göğünü süsleyen yıldızı olacağım ay tanrıçası Artemis'in."