Şeytanın Tüyleri

Yargı

Vote ve yorum bırakmayı unutmayınız !

-

"Sana yeniden oğlumun evinde ne işin olduğunu sorayım mı ?"dedi kadın irileşen burun delikleriyle birlikte valizlerini evin koridoruna bırakırken. "Ev arkadaşı mısın?"

Ev arkadaşı değilim.

Arkadaşı da değilim.

Yalan söylemek ve sana hesap vermek zorunda da değilim.

Pamir kollarını kendine bağlayıp kapalı kapıya yaslanırken. "Siz Güngör'ün annesi olmalısınız."diye mırıldandı sevimli bir gülüşle. "Ben Pamir.."

Oğlan elini uzatsa da kadın irileşen gözleri ve çöpe bakar gibi kırıştırdığı burnuyla birlikte ters bir biçimde süzdüğü oğlanın elini havada bırakmıştı. Valizini sertçe kenara iterken dudaklarını birbirine bastırıp yutkundu.

"Demek o ahlaksız çocuk sensin."diye mırıldandı kadın hoşnutsuzca. "Bir de oğlumun evine mi çöreklendin?"

"Evet."dedi Pamir tek kaşını havaya kaldırıp elini cebine atarken. "Bununla ilgili bir probleminiz mi var?"

"Çocuğumun aklını bulandıran."diye fısıldadı kadın. "Kendi gibi hasta eden ve.."

"Doktor değilim ama hastam çok,doğrudur."diye mırıldandı Pamir sinirle titreyen sesine rağmen şirince tebessüm ederken.

"Terbiyesiz!" diye gürleyen kadın telefona sarılırken Pamir gözlerini sıkıca yumdu ve derin bir nefes verdi. 

"Akşam altı buçuğa kadar eve gelemez."dedi Pamir tek kaşını havaya kaldırıp. "Malum hem okuyup hem çalışmak zorunda olunca insanlar uyumadan uyumaya gelebiliyor evine."

"Sen de mendil gibi kullanıyorsun benim akılsızı?"dedi kadın elleri titrerken.

"Hakkımda ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama sonuçta Güngör'ün annesisiniz ve size saygısızl..."

"Git."dedi kadın kapıyı savurup apartman boşluğunu gösterirken. "Oğlumun yanına geldim. Çık git!"

"Derken?"dedi Pamir sinirden gözleri dolarken.

"Oğlumu ahlaksızlığa sürükleyen.."diye fısıldadı kadın. "İblis seni! Hasta!"

"Ben miymişim hasta ?"dedi Pamir yutkunurken.

"Bu..Bu.."dedi kadın öfkeyle. "Onu hiç yalnız bırakmamalıydım. Onu hiç senin eline.."

"Bırakmasaydın anacım?"dedi Pamir omuz silkip. "Ben mi dedim sal çocuğunu diye?"

"Saygısız edepsiz !"

"Saygısızım,edepsizim var mı?"diye göz devirdi Pamir. "Eğitsene beni. Gel hadi eğit."

"ÇIK GİT ! Elimde kalırsın."diye gürledi kadın sinirden ağlamaya başladığında.

Pamir ise kıvıra kıvıra koltuğa oturup kucağına huzursuzca gerginleşen ve kendini kamburlaştıran Bay Chaplin'i aldı. "Hitlercim.."diye fısıldadı. "Bu kocakarı anneciğini evden atmak istiyor?"

Kadın Pamir'i duymayacak kadar öfkeliydi ve telefonda bas bas çığırarak konuşuyordu. Öyle ki birazdan komşuların aşağı  inmesi an meselesiydi bu yüksek desibelden.

Özellikle özel ilgiye ve sakinliğe ihtiyacı olan  hasta bir kedi Chaplin'in bütün huzuru gitmişken  Pamir sıkılı dişleri arasından fısıldadı."Şttt... Nayır...Annicik halledicek kuzum."diye mırıldandı Pamir kendinin kamburunu ve göbüşünü okşarken.

--------------------------------

Pamir esmeri defalarca kez öfkeden çileden çıkmış halde görmüştü. Ama bu sefer ki bambaşkaydı.