Vampirliğin Birinci Kuralı: WON.

XXVII. • ● İntikam.

۰ • ●

Alexi, gözlerini kapattı ve ardından tekrar açtı. O buradaydı, peki ne ara dönmüştü?

"Buradasın." dedi kurumuş kanlı dudaklarının arasından dökülen sıcak nefesiyle.

"Elbette buradayım, kötü olduğunu işittim. Pek de iyi göründüğün söylenemez... Neyin var?"

Craly'nin eli ona doğru uzandığında, Alexi duvardan son anda destek almış ve yere doğru adeta kan kusmuştu.

"Ne oldu sana?" dedi telaşla Craly, ileriye atıldı.

Alexi ona cevap veremedi.

"Bu halin ne, sana ne oldu dedim!"

"Yaklaşma!" diye bağırdı Alexi. Ona da bulaşmasını istememişti. 

 "Şu aptal inadını bırak da sana yardım etmeme izin ver."

Craly'nin ona doğru yaklaştığını gördüğünde tekrardan yere doğru öksürdü. İçtiği tüm kanı adeta kusmuştu. Vücudu artık iflas ediyor, ruhu özgür kalmak için adeta kendisini zorluyordu. Tüm dünyanın ayakları altında döndüğünü hissetti ve bedeninde kalan son gücüyle başını yukarıya kaldırıp, kan kırmızısı gözlerle karşı karşıya geldi.

"Lexi?" sesi gittikçe kayboluyor... "Lexi!" görüntüsü silikleşiyordu... Ona doğru gelen adımlar yavaş yavaş geriliyor ve Craly'nin görüntüsü adeta silik bir siluete dönüşüyordu.

"Craly?" dedi ileriye doğru uzanırken, ilk defa burada olmasını çok istemişti. Ona doğru uzanmaya çalışırken zar zor yakaladığı dengesini kaybetti ve adeta yere çakıldı. Gözleri kapandı ve görüntü yok oldu.

۰ • ●

"Benim için endişelenme, iyi olacağım."

Craly, burnunu çekti ve ağlamaya devam etti. Verandanın girişinde çıplak ayaklarıyla toprağa basıyor ve yağan yağmura aldırmadan incecik üstüyle dışarıda duruyordu. Henüz altı yaşındaydı ve kalbi fazlasıyla kırıktı.

"Geri gelmeyeceksin değil mi? Beni kandırıyorsun."

Alexi, alnını ovaladı ve gözlerini devirdi. Ona eğitime gideceğini söyleyemezdi, geri dönüp dönemeyeceğini de bilmiyordu. Aslında, dönmek de istemiyordu. Ailesini katleden bu adamın himayesi altında olmak ve artık bir vampir olmak, ona ağır geliyordu. Yinede ağlayan bu kıza karşı duyduğu merhameti engelleyemiyordu. Elini ileriye doğru uzattı ve Craly'nin saçlarını yavaşça sevdi.

"Sana geri geleceğime dair söz verdim, bana neden inanmıyorsun?"

"Çünkü kimse sözünü tutmuyor! Babam da annemin geleceğini söylemişti ama annem bir daha geri gelmedi!"

Craly onu ileriye doğru itti ve ağlamaya devam etti. 

"Buraya gel." Alexi, onu bileğinden yakaladı ve küçük bedenini kolları arasına aldı. Onu sıkıca sardı ve "Söz." dedi. "Senin için geri geleceğim ve hep birlikte olacağız, ağlama artık. Tamam mı?"

۰ • ●

Alexi adeta ter içinde kalmış ve zar zor nefes alıyordu.

"Bir zehir, ancak onu bu hale getirebilir." Akinora elinde tuttuğu büyü kitabını gürültüyle kapattı ve minik toz zerrecikleri havaya karıştı. "Bu şifa büyüsü ona iyi gelecektir."

Akinora oturduğu yerden ayağa kalktığında, Martin ve Leonora da ayaklanmıştı. 

"Bir zehir olduğu aşikar fakat siz olmasaydınız asla çözemezdik Yüce Akinora, yardımlarınız için teşekkür ederim." dediğinde Martin, Leonora bir adım ileriye atıldı.