Son ders Yuna'nın beni uyandırmasıyla başımı sıradan kaldırdım. "Ders bitti Jen." Başımla onaylayıp gülümsedim. "Uyuyakalmışım..." Okuldan çıktığımda derin bir nefes aldım. Kendimi çok kötü hissediyordum. Derdimi anlatabileceğim, akıl alabileceğim hiçbir arkadaşım yoktu. Yuna vardı evet, ama ona kendimi rahatça açıp her şeyimi dökemiyordum. Sıra arkadaşlığından ibaretti aramızdaki ilişki. Taehyung'a ulaşabileceğim herhangi bir yol yoktu. Ama belki o garip yere gidersem tekrar onunla karşılaşabilirdim. İçimde beni boğan sıkıntıyla birlikte yavaş adımlarla kaldırımda yürümeye başladım.
Çantam sırtımı ağrıtmaya başladığında sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim. "Of! Ne diye bu kadar çok ders işliyoruz ki!"
"Ufaklık?" Ben çantamın ağırlığına söylenirken beni bölen kalın ses, adımlarımın durmasına sebep olmuştu. Taehyung, karşımda durmuş bana bakıyordu. "Selam." dedim yorgun çıkan sesimle. Sokağın vermiş olduğu o korkutucu hissiyat içimi ürpertirken Taehyung "Senin ne işin var burda?" demişti. "Seninle konuşmam gerek. Başım belada."
Taehyung tek kaşını havaya kaldırıp yüzüme bakmaya başladığında derin bir nefes aldım. "Ben senin kurtarıcın veya süper kahramanın değilim." Kaldırımın kenarına park ettiği arabasına doğru yürürken peşinden gittim ve kolundan tuttum. Önce tuttuğum koluna, sonra da bana yöneltti bakışlarını. Elimi çekip hafifçe geriye adımladım. "İki tane adam beni ıssız bir sokağa sürükleyip senin sürtüğün olduğunu söylediler. Eğer kaçmasaydım beni taciz edeceklerdi!"
Taehyung kaşlarını hafifçe çattı. "Hangi adamlar?" Bakışlarımı yere sabitledim. "İşinin çıktığı gün beni götürdüğün yerde beni izleyen adamlar. Hatta bir tanesinin adı da Lay."
"Siktir... Sana kimseyle konuşma demiştim!" Yere sabitlediğim bakışlarımı Taehyung'a çevirdim. "Konuşmadım zaten? Seni beklerken öylece oturdum. Senin yüzünden başım belaya girdi!"
Taehyung derin bir nefes aldı ve "Benimle gel." dedi. Birlikte o garip yerin kapısına doğru yürümeye başladık. Güvenlikler aniden ciddileşip Taehyung'a saygıyla eğilip "Hoş geldiniz." demişti. Ona karşı bu kadar saygılı olmalarına anlam verememiştim. Sahiden kimdi bu Taehyung? Kafamda binbir soruyla birlikte Taehyung'ın peşinden gidiyordum. Birlikte renkli ışıkların içeride gezindiği ve bangır bangır çalan müziğin hakim olduğu yere girdik. Boş L şeklindeki koltuklara doğru yürüdük ve Taehyung'ın oturup eliyle yanını göstermesiyle bende yanına oturdum. "Neden buraya geldik?" Taehyung beni duymamış gibi etrafta göz gezdiriyordu. Hafifçe kısılan gözleri beni meraklandırmıştı. Ben de bu yüzden bakışlarımı onun baktığı yöne çevirdim. Dün beni rahatsız eden adamlar ellerinde içkilerle bu tarafa doğru bakıyorlardı. Adamların bakışları o günün aksine daha da ciddi ve şaşkın görünüyordu. Taehyung elini belime koyup beni hafifçe kendine çektiğinde irkildim. "Ne yapıyorsun?"
Taehyung kulağıma yaklaşıp "Küçük bir oyun oynayacağız ufaklık." dediğinde anlam veremedim. Eli daha da sıkı bir şekilde belimi kavradığında yutkundum. Elini belimden çekmeden masada duran içki bardağına uzandı ve bardağı hızlıca fondipledi. Ardından belimdeki elini çekip arkasına yaslandı. Gözleri hafif kısık bir şekilde bana bakmaya başladığında ben de ona bakıyordum. Kısa bir bakışmadan sonra Taehyung'ın ağzından dökülen üç kelime, hiç beklenmedikti.
"Kucağıma otur Jennie."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
herkese selam yeni kurgumu umarım severek okuyorsunuzdur kitaplarımı takip edenler uzun bölümler yazdığımı bilirler fakat bunda biraz daha kısa tutuyorum fark etmişsinizdir... Çünkü bölümleri daha sık atmak istiyorum. Ama eğer uzun bölüm daha iyi diyorsanız bölümleri uzun tutmaya çalışacağım karar sizin, fikirlerinizi yorumlara bırakmayı unutmayın lütfen sizi seviyorum🤍
