Onların dünyasında hiç yağmur yağmazmış, bulutlar hiç ağlamazmış.
Çünkü yıldız ve gökyüzü, birbirine çok âşıkmış.
Fakat zamanın izleri, alıp götürmüş gülümsemelerini.
Gökyüzündeki tek yıldız kayıp gidince, güneş gelmez, ay parıldamaz olmuş.
Zifiri k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Bir gün ölüm bizi başka bir yıldıza götürecek. - Vincent Van Gogh❞
"Çabuk uyanın! Lili! Tae! Uyanın hadi! Bomba bir şey oldu, hemen kalkıp denememiz lazım! Uyansanıza!"
En yakın arkadaşımın dünyanın en önemli sırrını öğrenmişçesine coşkulu ve heyecanlı çıkan sesiyle gözlerimi araladığımda ufak bir hayatı sorgulama evresinden geçmiştim. Etrafa kısaca bir bakış atıp uzandığım yerden doğrulmaya çalıştığımda çok yanlış bir şey yaptığımı anlamıştım çünkü başımda o kadar yoğun bir sızı vardı ki... Ah, resmen çınlıyordu!
Alnımı kırıştırıp elimi şakaklarıma götürdüm ve, "Chae Young?" diye mırıldandım. "Ne oldu?"
Ben bunu sorarken hemen yanımda uzanan Taehyung bana kıyasla oldukça zinde görünen bir şekilde oturur hâle gelmiş ve soran gözlerle en yakın arkadaşıma bakmaya başlamıştı.
Chae Young kocaman olmuş gözleriyle, "Jungkook şifreyi bulduğunu söylüyor! Söylediğine göre aklına onu bile şaşırtacak derecede mantıklı bir şey gelmiş, çabuk içeri gelin, hadi!" dedi. Bu söylediği ile ilk başta Jungkook yine bizimle alay mı edecek acaba düşünmüştüm ama yine de her şey mümkündü, o yüzden üzerimdeki sersemliğin yavaşça benden çekildiğini hissetmiştim. Başımı Taehyung'a çevirdiğimde, "Bir gidip bakalım madem," demesiyle beklemeden ayağa kalktım. Dün kutlama işini bir tık abarttığımızdan olsa gerek, midem bulanıyor ve başım dönüyordu ama bunu çok önemsememeye çalıştım.
Taehyung'la birlikte oturma odasına geldiğimizde hemen arkamızdan Jungkook da elindeki bilgisayar ile koşarak içeri girmişti. Şu anki hâlini nasıl tarif edebilirdim bilmiyorum ama aklına mantıklı bir şeylerin geldiği o kadar belliydi ki, kafasında yanan o ampulü biraz daha uğraşsam görebilecek gibiydim.
"Dün gece içeceğime iksir mi kattınız bilmiyorum ben resmen bir mal olarak uyuyakalıp dahi olarak uyanmış gibiyim! Artık Newton'ın başına elma düştüğünde ne hissettiğini ben de biliyorum resmen!"
Söylediği şeye güldüm ve, "Umarım bu iddialı sözlerinden sonra yine uzaylılı teoriler duymayız Jungkook," dedim. O sırada Jungkook yüzüme onaylamayan, ayıplar bir ifadeyle bakıp cık cıkladı. "Gerçekten... Teessüf ederim! Birazdan bu dediğine çok pişman olacaksın, bak gör," dedi. Ardından, "Hadi şu bilgisayarı siz açın da ben aklıma ne geldiğini anlatayım o sırada," diye ekledi.
Başımı salladım, bilgisayarı bir masaya koyup ben de önüne oturdum ve açılmasını beklemeye başladım. O sırada da diğerleri gibi Jungkook'a kulak kesilmiştim.
