Onların dünyasında hiç yağmur yağmazmış, bulutlar hiç ağlamazmış.
Çünkü yıldız ve gökyüzü, birbirine çok âşıkmış.
Fakat zamanın izleri, alıp götürmüş gülümsemelerini.
Gökyüzündeki tek yıldız kayıp gidince, güneş gelmez, ay parıldamaz olmuş.
Zifiri k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Ve şimdi görüyorum apaçık bir biçimde,hoş olan her şeyin, dünyada kısa süren bir düş olduğunu. - Francesco Petrarca❞
Bazı yanılgılar vardır, pişmanlığı tattırır. Bazı pişmanlıklar vardır, ki onlar, oldukça yanıltıcıdır.
Tüm bildiklerim zihnimin aynasından bana yansıdığında, bilmediklerimin duvarından koca bir yankıyla bana geri dönüyor ve beni misliyle bilinmeze gömüyordu sanki.
Kış mevsiminin tam ortasında cayır cayır yanan bir ateşe atılmış gibiydim. Bu ateş beni ısıtacaktı, ona ihtiyacım olduğunu biliyordum. Yine de canımı acıtacaktı ve ben bundan kaçamazdım. Öğrenmek istediğim şeylere muhtaçtım ama bir yandan da deli gibi korkuyordum.
"Seni dinliyorum."
Kesik kesik aldığım nefeslerden fırsat bulduğum an söylediğim şey ile, Namjoon'un yerde olan bakışları gözlerime tırmanmış ve kendi kendine bir şeyler mırıldanıp oflamıştı. "Gerçekten... Neden kendi meselelerinize beni de dahil ediyorsunuz? Lalisa, öğrenmek istemeni anlıyorum ama sence de bunu sana Taehyung'un söylemesi daha doğru olmaz mı?"
Bulunduğumuz ve içindeki onlarca bilgisayarla dolu olan bu odada, oturduğum sandalyede dizilerimin üzerine dirseklerimi dayar dayamaz başımı ellerimin arasına aldım ve nefesimin gür sesinin duyulmasına izin verdim. "Namjoon, bak beni anlayacağını biliyorum. Taehyung hakkında bilmediğim bir şeyin daha olduğunu tahmin edebiliyordum, ama anlatmak için neyi beklediğini bir türlü anlamıyorum. Hiçbir sorunumuzun kalmadığını düşünüyorum ama artık sabredemiyorum. Lütfen,"
Yalvarırcasına konuşup başımı tekrar kaldırdığımda, karşımda duran koyu kahverengi saçlı çocuk ile ilgili neler bildiğimi düşünmeye başladım. Namjoon hakkında Taehyung için çok önemli biri olması, ona birçok konuda tıpkı gerçek bir abi gibi destek çıkması, bilgisayar kullanmaya ve kodlara yatkın olması gibi birçok şey biliyordum. Yine de eğer kendi gözlemlerime bakacak olursam, tahmin etmesi zor değildi.
Parçaların yerine oturduğu durumlar onu çok memnun ediyordu; başka bir deyişle, mantıklı şeylere zaafı vardı.
"Bana söyleyeceğin şey peşinde olduğumuz kişilerle ilgiliyse eğer size yardımcı olabilecek biri işinizi kolaylaştırır hem? Sadece ikinizin bildiği -gerçi Jungkook da biliyor mu bilmiyorum ama- her neyse, en azından size destek olabilirim, sence de çok mantıklı değil mi?"
Özellikle mantıklı dediğim kısmı vurgulayarak söylediğimde, onu bana söylemekle söylememek arasında tereddüte düşürebilmiş gibiydim.
"Cidden..." diye kendi kendine söylendi ve bu sefer kararlı sayılabilecek bir şekilde bana baktı. "Pekalâ, mantıklı olanın bu olduğunu biliyorum. Hem... Taehyung da bunu sana söylemem için beni ikna etmeye çalışmıştı zaten?"
