Onların dünyasında hiç yağmur yağmazmış, bulutlar hiç ağlamazmış.
Çünkü yıldız ve gökyüzü, birbirine çok âşıkmış.
Fakat zamanın izleri, alıp götürmüş gülümsemelerini.
Gökyüzündeki tek yıldız kayıp gidince, güneş gelmez, ay parıldamaz olmuş.
Zifiri k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Eğer kurtaramazsan, benimle birlikte boğulacağını söylerken aslında zihnimdeki hatıralarınla o suya kendi başıma atlayacağımı bildiğini nereden tahmin edecektim ki?❞
Karanlıktı.
Gökyüzünün bu içine çeken girdabından yıldızlar da nasibini almıştı.
Hiçbiri, yoktu.
Soluk duvarlara ve ahşap kaplamalara sahip bir binanın önündeydik. Şehrin iç ısıtıcı hayatının uzağında, kulak delici bir sessizliğin çemberinin etrafına dizilmiş dört kişi vardı.
Biri ben, biri babam. Kalan ikisinin çehresini gizleyen karanlık bir örtü vardı. Fakat bu gökyüzünün kan akıtan gecesinin rengine bürünen örtüler, onların gözlerini gizlemeye yetmemişti.
Biri vardı, gözleri kalan üç kişiden birini ölümün içine çekmeye yeminliydi.
Biri vardı ki, onunla ölüm bile güzeldi.
Daha sonra başımı arkaya yatırıp enseme yasladım. Saçlarım tel tel ayrılıp omzumdan aşağı salınırken gökyüzüne çevirdim bakışlarımı.
İşte tam o an.
Tam o an karanlık gökyüzü kısa bir süreliğine aydınlandı.
Hiç aydınlanmamasını dilemiştim, çünkü bunun sebebi kayan bir yıldızdı.
Karanlığın hiçbir zaman sahip olamadığı bir yıldız, daha ne kadar o gökyüzünde durabilirdi ki?
Aydınlanan gökyüzü, o minik yıldızın kayıp gitmesiyle tekrar ölümün rengine büründüğünde kulaklarımın çınladığını hissettim.
Bir ses yükseldi.
Bir, silah sesi.
İrileşen gözlerim zihnimdeki kâbus perdesinin aralanıp yok olmasıyla açıldığında, nefes nefese kalmış bir tavırla hızla kısa süreliğine uzanmış olduğum kanepeden doğruldum.
Aldığım derin nefesler sıklaştığı sırada elimi boğazıma götürüp rahatsız bir şekilde ovaladım, ardından önümde duran masanın üzerindeki su dolu bardağı yavaş hareketlerle dudaklarıma götürdüm.
Soğuk su boğazımdan aşağı yol aldığında gelen ferahlama hissiyle elimdeki bardağı tekrar yerine koydum, daha sonra dağılan saçlarımı düzelttim.
