Onların dünyasında hiç yağmur yağmazmış, bulutlar hiç ağlamazmış.
Çünkü yıldız ve gökyüzü, birbirine çok âşıkmış.
Fakat zamanın izleri, alıp götürmüş gülümsemelerini.
Gökyüzündeki tek yıldız kayıp gidince, güneş gelmez, ay parıldamaz olmuş.
Zifiri k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Yalnızca aşk ve ölüm değiştirebilir her şeyi. - Halil Cibran, Aforizmalar.❞
"Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde, yalnız bir kız çocuğu yaşarmış.
Bu kız çocuğu, her gece onlarca güzel rüya görürmüş ama sabah uyandığında tüm o güzel rüyaları unuturmuş. Fakat ender de olsa gördüğü kâbuslar, rüyalarının aksine; unutmak bir yana dursun, aklından bile çıkmazmış. Korkunç kâbuslarmış hepsi.
Kız çocuğu bir gün yine çok güzel bir rüya görürken, arkasından bir adam çıkıvermiş. Küçük kızın rüyalarını çalan hırsızmış bu. Meğer rüya hırsızı onun rüyalarını çaldığı için unutuyormuş rüyalarını. Başta çok öfkelenmiş ama sonra da merak etmeden edememiş.
"Rüya hırsızı," demiş. "Sen benim rüyalarımı çalıyorsun ama, neden kâbuslarımı da alıp gitmiyorsun?"
Rüya hırsızı zâlimce gülmüş. 'İşte saf ve masum biri daha...' diye söylenmiş içinden ve daha sonra kıza, "Senin iyiliğin için." demiş. Küçük kız şaşırmış. "Nasıl yani?" diye sormuş merakla.
"Senin iyiliğin için, çünkü kâbuslar insanı güçlendirir. Rüyalar ise zayıf düşürür. Rüyanda çok mutlu olursan, gerçek hayattaki zorluklar karşısında dayanamazsın. Ama kâbusların, seni gerçek hayata hazırlar. Orada mutsuz olunca gerçek hayat seni o kadar da hırpalamaz, daha az yıpranırsın."
Rüya hırsızının dedikleri küçük kıza öyle mantıklı gelmiş ki, rüya hırsızına hemen teşekkür etmiş. Onu mutsuzlukla ve korkuyla baş baş bırakan bir hırsıza minnet duymuş. Kandırılmış. Masal da burada bitmiş.
Ama hırsızın gerçek amacı, elbette bu değilmiş. İyi anılarla, güzel rüyalarla beslenen kötü kalpli bir hırsızmış o, kâbuslarla işi neymiş ki?
Kâbuslar kimseyi güçlendirmez, gerçek hayata hazırlamaz. Hayatta yaşanacak kötü şeylere asla hazırlanılmaz çünkü, sen 'En kötü ne olabilir ki?' dediğinde en kötü ne ise ondan da kötüsü olur. Umut edersin, üzülürsün. Mutlu olursun, kırılırsın. Güzel şeyler hep geçer, mutluluk hep geçer, gider. Kalıcı olan tek şey, dönüp baktığında, 'kâbus gibi' diyeceğin dehşetler ve sonuna kadar içinde kalacakmışsın gibi hissettiğin cehennemlerdir. Soğuk bir denizde değil, yakıcı ve acımasız bir ateşte boğulursun bu kez. ve işte anlarsın o zaman: "Hayat bir döngüden ibaret; dolandırıcı rüya hırsızlarıyla, sana sorulmadan bileklerine kelepçelenmiş kâbuslarınla ve eline tutuşturulmuş birkaç güzel anıyla dolu, bitmek bilmeyen ve her daim tekerrür eden, ama hayal kırıklığının asla eksik olmadığı bir döngüden."
