Onların dünyasında hiç yağmur yağmazmış, bulutlar hiç ağlamazmış.
Çünkü yıldız ve gökyüzü, birbirine çok âşıkmış.
Fakat zamanın izleri, alıp götürmüş gülümsemelerini.
Gökyüzündeki tek yıldız kayıp gidince, güneş gelmez, ay parıldamaz olmuş.
Zifiri k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Ben başlı başına karanlık bir cümleydim. Sense o cümleye damlayan beyaz renkli mürekkep. Karanlığımı içine çektin, ışığın sardı kimsesizliğimi. Sonra bir rüzgâr esti; ve sen o karanlığa karışıp, usulca yok oldun.❞
Günışığı yaramaz bir çocuk edasıyla kapalı göz kapaklarımın arasından sızıp zihnimi uyandırdığında bilincimin açıldığından emindim, fakat gözlerimi açmama sebebim yorgunluğum değildi. Aksine oldukça dinlenmiş hissediyordum.
Aklımın köşesine gizlenmiş ve beni rahatsız eden bir şeyler vardı. Sanki unuttuğum ve onu bulmamı bekleyen bir detaymışçasına bulunduğu yerde dolanıyordu ama ne olduğunu bir türlü bulamıyordum.
Nefesimi hafifçe dışarı üfleyip zorla da olsa gözlerimi araladığımda, netleşen görüntü ile oldukça uyanık bir hâle gelmiştim.
Pekalâ, sanırım aşırı utanmıştım.
Karşımda duran Soo Yeon, Seokjin ve Jungkook üçlüsü, uynadığımı görür görmez aynı anda tek kaşını havaya kaldırmış ve muzip bir sırıtışla tekrar aynı anda kollarını göğüslerinin altında birbirine dolamıştı. Açıkçası bu senkronizasyon beni ürkütmüştü ve nedenine anlam verememiştim.
Kareli jetonum, içi boş kafamın içinde ses çıkara çıkara düştüğünde ise yüzüm oldukça korkmuş bir hâle bürünmüştü. Etrafıma hafifçe bakındım ve bahçede olduğumu gördüm. Eğer hâlâ bahçedeysem ve oturduğum yer salıncaksa... Taehyung hâlâ kucağımda olmalıydı!
Dehşetle başımı aşağı eğip kucağıma baktığımda uyuyan Taehyung'u görmemle ışık hızıyla bakışlarımı tekrar yukarı çıkardım. Biz burada mı uyumuştuk şimdi?
"Günaydın şerefleriniz bol olsun efendim, rahatınız yerinde mi?" diyerek yaşlı bir dede edasıyla kıs kıs gülen Seokjin'e öyle bakıyordum ki, tarif edemiyordum bile.
"Tae kafayı sıyırmış herhalde, böyle hareketleri kızların yapması gerekiyor. Lalisa'nın bacakları bu kütük kafalı yüzünden ezilmiştir şimdi," diyerek onaylamaz bir bakış savuran Soo Yeon'a, 'Yoo, saçları yumuşacık, başı da tüy kadar zaten. Ben hâlimden oldukça memnunum.' demek istesem de dudaklarımı birbirine bastırdım ve boynumu büküp Jungkook'un da konuşmasını bekledim.
Jungkook, "Ben yorumsuz bırakacağım sanırım." dediğinde tam minnettar bakışlarımı ona yollayacaktım ki, "Ama bu asla az sonra Chae Young'ı arayıp, az önce çektiğim fotoğrafınızı ona atmayacağım anlamına gelmiyor." dediğinde anında kaşlarımı çattım ve ağlamaklı bir ifadeyle iç çektim.
